صبر و تحمل و همراهی تا كی؟

اقباله هیئتی

در روزهایی كه صدای اعتراض بسیاری از اقشار از بازنشستگان و معلمان گرفته تا كارگران و رانندگان در گرمای شدید تابستان ادامه دارد،‌ سخنگوی دولت ابراهیم رئیسی در گفتگویی به مناسبت نخستین سالگرد انتخابات ۲۸ خرداد ۱۴۰۰و روی كار آمدن دولت رئیسی گفت:  گفت: مسیر اصلاح اقتصادی فقط با تحمل سپری خواهد شد و مردم باید صبر و همکاری و همراهی کنند! بهادری جهرمی در ادامه و در پاسخ به این پرسش كه مردم چقدر دیگر باید صبر و تحمل از خود نشان دهند هم گفت: ‌نمی‌توانیم زمانی برای این موضوع تعیین كنیم!
این پاسخ نشان داد كه هر چند بسیاری از مردم امیدی به بهبود شرایط اقتصادی ندارند اما اصولا قرار هم نیست به این زودی ها اتفاق خاصی بیفتد، گویا آقایان مسئول كه علیرغم این حجم سنگین گرانی و تورم، اتفاقا در بهترین شرایط روزگار می‌گذارنند اطمینان دارند كه مردم با تحمل هر چه بیشتر سختی و رنج و فقر، در ادامه راهی كه مشخص هم نیست چه پایانی داشته باشد،‌ آنان را همراهی می‌كنند! به هر حال ما بدتر از این ها را هم شنیده‌ایم؛ اینكه مردم بدبختی در كشوری فلاكت‌زده لنگ به كمر می بندند و نان خشك سق می‌زنند را هم همین مسئولین،‌منتش را بر سر ما گذاشته بودند و امتیاز اینكه هنوز به این مرحله را نرسیده ایم را هم به خودشان داده بودند! اینكه گفته بودند حالا اگر نیست نخورید و اشكنه بخورید،‌ یا مگر مردم برای نان انقلاب كرده بودند و هزاران حرف و سخن كنایه‌آمیز و سنگین را در این سال‌ها همراه با موج‌های ترسناك گرانی و تورم شنیده‌ایم و احتمالا بعد از این هم همینگونه خواهد بود اما این كه زمانی هم برای پایان وضعیت وخیم اقتصادی اعلام نمی‌شود یك علت مهم دارد و آن هم این است كه همه این فشارهای اقتصادی همراه با این سخنان را تنها مردم هستند كه تحل می‌كنند.

مسئولان این مملكت سال‌هاست كه به بهترین شكل زندگی می‌كنند و غریب به اتفاق فرزندان ایشان در سرمایه‌داری‌ترین كشورهای دنیا از جمله آمریكا و انگلیس تحصیل و ازدواج كرده و زندگی می‌كنند. این افراد به چه دلیل باید برای تغییر این شرایط تلاشی كنند؟ این بازنشستگان هستند كه علیرغم تورم 50 درصدی باید با 10 درصد افزایش مستمری زندگی كنند،‌ بنابراین باید در گرمای 50 درجه تابستان خوزستان كه ادارات را به تعطیلی كشانده است، به خیابان بیایند بلكه كسی صدای مظلومیتشان را بشنود.به علت این تفاوت‌های فاحش در زندگی مردم و مسئولان است كه آنان همچنان مردم را به صبر و تحمل و همكاری و همراهی توصیه می‌كنند اما نمی‌دانند برای مردم توانی نمانده تا باز هم در تصمیمات عجیب  و غریب و غیرقابل تصور اقتصادی (مثل همین موضوع حذف ارز یارانه‌ای و گرانی كمرشكن كالاهای اساسی) آنان را همراهی كنند و تاوان اشنتباهاتشان را با فقر بیشتر بدهند. در این سال‌ها آنقدر تصمیمات غلط و مافیایی در اقتصاد اجرا شده كه دیگر نایی برای آنان كه سلامت اقتصادی دارند باقی نمانده است و واقعا دیگر توانی برای ادامه این مسیر پر اشتباه وجود ندارد.