آیا نیکاراگوئه حریف مناسبی برای تیم ملی است؟

 تیم ملی نیکاراگوئه در آخرین دیدار دوستانه‌اش در فیفادی ماه سپتامبر برابر تیم ملی غنا قرار گرفت و با یک‌گل شکست خورد. کی‌روش در نهمین سال حضورش در تیم ملی ایران همچنان از بازی‌های بزرگ فراری است. تیم ملی با او با تیم‌های گمنام و ضعیفی مثل گینه بیسائو، سیرالئون که فدراسیون فوتبال این کشور این تیم را گردن نگرفت، تاجیکستان، پاپوا گینه‌نو، قرقیزستان و... بازی کرده بود. این‌بار استثنائا نمی‌توان به انتخاب کی‌روش و فدراسیون فوتبال ایراد گرفت، چون از لحاظ فنی آخرین دیدار تدارکاتی پیش از یک‌تورنمنت مهم مثل جام جهانی یا حتی لیگ داخلی باید با یک تیم ضعیف انجام شود تا تیم بتواند تاکتیک‌های خود را مرور و تمرین گلزنی کند و برای آغاز تورنمنت روحیه بگیرد. نیکاراگوئه از این لحاظ گزینه مناسبی به‌نظر می‌رسد.    لو آسول یه بلانکو به‌معنای سفید و آبی‌ها لقب تیم ملی این کشور ۶میلیون نفری است. بیشترین بازیکنان آبی و سفیدها در لیگ داخلی، برخی در لیگ گواتمالا و ۲‌نفر در لیگ لیتوانی و یونان بازی می‌کنند. ارزشمندترین بازیکن نیکاراگوئه، آریاگنر اسمیت، مهاجم تیم FK Panevezys است که در لیگ لیتوانی به میدان می‌رود. خوان باررا، کاپیتان این تیم در لیگ گواتمالا و برای باشگاه دپورتیوو گواتساتویا بازی می‌کند. او با ۷۳بازی ملی و ۲۳گل رکورد بیشترین تعداد گل ملی را در تاریخ این کشور در اختیار دارد.  سرمربی آنها مارکو آنتونیو فیگوئرای ۶۰ساله و اهل شیلی است. او در باشگاه‌های شیلی و مکزیک مربیگری کرده.نیکاراگوئه فوتبال ضعیفی دارد. این تیم در رده ۱۴۲‌رنکینگ فیفا جای گرفته است. حریف ایران حتی به مرحله گروهی مسابقات انتخابی جام جهانی از منطقه کونکاکاف راه نیافت و در دور نخست بعد از دوم‌شدن در گروه خود پایین‌تر از هاییتی، خیلی زود از انتخابی جام جهانی کنار رفت. آنها در منطقه کونکاکاف هم در رتبه نازل شانزدهم ایستاده‌اند.با بازی با نیکاراگوئه نمی‌شود آمریکا را شبیه‌سازی کرد. سطح ۲‌تیم و سبک فوتبال‌شان شبیه هم نیست. اما به‌هر حال بازی با یک حریف ضعیف در آستانه جام جهانی برای روحیه ملی‌پوشان ما خوب است