تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۵/۱۱ ساعت ۱۱:۳۲
کد مطلب : ۴۱۹۶۱۵
مصرف پروتیین واقعا عمر را طولانی می کند؟
گروه علمی: احتمالا از قدیمی ها عبارت شما همان چیزی هستید که می خورید را شنیده اید. اگرچه این جمله کمی اغراق آمیز به نظر می رسد اما مطالعات جدید نشان می دهد،موضوع فوق حداقل در مورد سلامت و طول عمر ما صادق است.
به گزارش سیناپرس، نتایج مطالعه جدید انجام شده توسط محققان دانشگاه واسدا در ژاپن نشان می دهد:مصرف یک رژیم غذایی متعادل با سطوح پروتئین مناسب می تواند تأثیر مثبتی بر سلامت متابولیک داشته و پیری را به تاخیر بیندازد.
این مطالعه بر اساس بررسی تغذیه موش‌های جوان و میانسال با رژیم های ایزوکالری حاوی مقادیر مختلف پروتئین بود و نتایج آن نشان داد موش هایی که رژیم های پروتئینی متوسطی داشتند، سطح گلوکز و چربی خون پایین تری نسبت به سایر موش ها داشتند.
به باور کارشناسان تغذیه، درک رابطه بین تغذیه و سلامت متابولیک برای حفظ سلامت عمومی و افزایش طول عمر بسیار مهم است. تحقیقات پیشین پژوهشگران نشان داده است که مداخلات تغذیه ای مختلف مانند تغییرات دریافت کالری و پروتئین، می تواند سلامت و طول عمر حیوانات را بهبود بخشد. با این حال، مقدار ایده آل پروتئین مورد نیاز برای حفظ سلامت متابولیک ناشناخته باقی مانده است.
در این مطالعه، تیمی از دانشمندان به سرپرستی دکتر یوشیتاکا کوندو، اثرات دریافت پروتئین بر سلامت متابولیک در موش ها را با نزدیک شدن به سن پیری بررسی کردند. طی این مطالعه به موش های نر جوان و میانسال به مدت دو ماه رژیم های غذایی ایزوکالری با محتوای پروتئین متفاوت داده شد. در ادامه محققان تأثیر این رژیم ها را بر وزن ماهیچه های اسکلتی، میزان چربی کبد و پلاسما و پروفایل اسیدهای آمینه پلاسما ارزیابی کردند.
در این مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه واسدا، موش های جوان و میانسال با رژیم های غذایی ایزوکالری با مقادیر مختلف پروتئین تغذیه شدند. موش هایی که مقادیر متوسطی از پروتئین‌های رژیم غذایی مصرف می‌کردند (۲۵% و ۳۵%) سطح گلوکز خون و چربی‌های کبدی و پلاسما را پایین تر نشان دادند.
یافته ها همچنین نشان داد:رژیم غذایی کم پروتئین منجر به ایجاد کبد چرب خفیف در موش های میانسال شد، در حالی که یک رژیم غذایی با پروتئین متوسط منجر به کاهش سطح گلوکز و چربی خون در موش های جوان و میانسال شد. علاوه بر این، پروفایل اسید آمینه پلاسما ارتباط بین مصرف پروتئین و سطح تری گلیسیرید و کلسترول کبدی را نشان داد. به باور محققان پیامد های این مطالعه بر سلامت عمومی قابل توجه است.
دکتر کوندو در این رابطه می گوید: نیاز به پروتئین در طول زندگی تغییر می کند، مصرف این ماده در موش های جوان تر منجر به باروری بیشتر می شود. احتمالاً همین الگو در انسان ها نیز مشاهده می شود. بنابراین، می توان فرض کرد که افزایش دریافت پروتئین روزانه در وعده های غذایی می تواند سلامت متابولیک افراد را ارتقا دهد. علاوه بر این، تعادل دریافت درشت مغذی های غذایی در هر مرحله از زندگی می تواند طول عمر را افزایش دهد.
بر اساس مطالعات انجام شده مشخص شد با افزایش مصرف پروتئین روزانه، به طور بالقوه می توانیم سلامت متابولیک خود را ارتقاء داده و طول عمر خود را افزایش دهیم.شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله GeroScience منتشر شده است.
این مطالعه بر اساس بررسی تغذیه موش‌های جوان و میانسال با رژیم های ایزوکالری حاوی مقادیر مختلف پروتئین بود و نتایج آن نشان داد موش هایی که رژیم های پروتئینی متوسطی داشتند، سطح گلوکز و چربی خون پایین تری نسبت به سایر موش ها داشتند.
به باور کارشناسان تغذیه، درک رابطه بین تغذیه و سلامت متابولیک برای حفظ سلامت عمومی و افزایش طول عمر بسیار مهم است. تحقیقات پیشین پژوهشگران نشان داده است که مداخلات تغذیه ای مختلف مانند تغییرات دریافت کالری و پروتئین، می تواند سلامت و طول عمر حیوانات را بهبود بخشد. با این حال، مقدار ایده آل پروتئین مورد نیاز برای حفظ سلامت متابولیک ناشناخته باقی مانده است.
در این مطالعه، تیمی از دانشمندان به سرپرستی دکتر یوشیتاکا کوندو، اثرات دریافت پروتئین بر سلامت متابولیک در موش ها را با نزدیک شدن به سن پیری بررسی کردند. طی این مطالعه به موش های نر جوان و میانسال به مدت دو ماه رژیم های غذایی ایزوکالری با محتوای پروتئین متفاوت داده شد. در ادامه محققان تأثیر این رژیم ها را بر وزن ماهیچه های اسکلتی، میزان چربی کبد و پلاسما و پروفایل اسیدهای آمینه پلاسما ارزیابی کردند.
در این مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه واسدا، موش های جوان و میانسال با رژیم های غذایی ایزوکالری با مقادیر مختلف پروتئین تغذیه شدند. موش هایی که مقادیر متوسطی از پروتئین‌های رژیم غذایی مصرف می‌کردند (۲۵% و ۳۵%) سطح گلوکز خون و چربی‌های کبدی و پلاسما را پایین تر نشان دادند.
یافته ها همچنین نشان داد:رژیم غذایی کم پروتئین منجر به ایجاد کبد چرب خفیف در موش های میانسال شد، در حالی که یک رژیم غذایی با پروتئین متوسط منجر به کاهش سطح گلوکز و چربی خون در موش های جوان و میانسال شد. علاوه بر این، پروفایل اسید آمینه پلاسما ارتباط بین مصرف پروتئین و سطح تری گلیسیرید و کلسترول کبدی را نشان داد. به باور محققان پیامد های این مطالعه بر سلامت عمومی قابل توجه است.
دکتر کوندو در این رابطه می گوید: نیاز به پروتئین در طول زندگی تغییر می کند، مصرف این ماده در موش های جوان تر منجر به باروری بیشتر می شود. احتمالاً همین الگو در انسان ها نیز مشاهده می شود. بنابراین، می توان فرض کرد که افزایش دریافت پروتئین روزانه در وعده های غذایی می تواند سلامت متابولیک افراد را ارتقا دهد. علاوه بر این، تعادل دریافت درشت مغذی های غذایی در هر مرحله از زندگی می تواند طول عمر را افزایش دهد.
بر اساس مطالعات انجام شده مشخص شد با افزایش مصرف پروتئین روزانه، به طور بالقوه می توانیم سلامت متابولیک خود را ارتقاء داده و طول عمر خود را افزایش دهیم.شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله GeroScience منتشر شده است.
پربينندهترين مطالب و خبرها
