تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۵/۳۱ ساعت ۱۱:۵۳
کد مطلب : ۴۸۷۵۵۹
محکومیت منشی شیطان نازی‌ها
گروه بین الملل: دادگاهی در آلمان درخواست تجدید نظر یک پیرزن ۹۹ ساله که به دلیل شغلش به عنوان منشی فرمانده نازی‌ها در اردوگاه کار اجباری اشتوتهوف در دوران جنگ دوم جهانی، به همکاری در بیش از ۱۰ هزار قتل متهم شده بود را رد کرد. از او به عنوان «منشی شیطان» یاد می‌شود.
دیوان فدرال دادگستری آلمان محکومیت «ایرمگارد فورشنر» که در دسامبر ۲۰۲۲ از یک دادگاه ایالتی در اتسهوهه واقع در شمال آلمان، به دو سال حبس تعلیقی محکوم شده بود را تایید کرد.
او بخشی از تشکیلاتی بود که به پیشبرد فعالیت‌های اردوگاه کار اجباری در نزدیکی دانزیگ (شهر گدانسک کنونی در لهستان) کمک می‌کرد. او به جرم ایفای نقش به عنوان «عنصر معنوی در قتل» ۱۰ هزار و ۵۰۵ نفر و همچنین ایفای نقش به عنوان «عنصر معنوی در تجری به قتل» پنج نفر دیگر محکوم شد.
وکلای فورشنر در جلسه ماه گذشته دادگاه فدرال در لایپزیگ این تردید را مطرح کردند که او احتمالا به عنوان عنصر معنوی در جنایات مرتکب شده توسط فرمانده و سایر مقامات ارشد اردوگاه نقشی نداشته و در واقع از آنچه در اردوگاه کار اجباری اشتوتهوف می‌گذشته آگاه نبوده است.
با این حال، دادگاه شهر اتسهوهه اعلام کرد که برای قضات مسجل شده که فورشنر از این جنایات «آگاه بوده و زمانیکه از یکم ژوئن ۱۹۴۳ تا یکم آوریل ۱۹۴۵ [۱۰ خرداد ۱۳۲۲ تا ۱۲ فروردین ۱۳۲۴] به عنوان یک تندنویس در دفتر فرماندهی اردوگاه کار اجباری اشتوتهوف کار می‌کرده، عمدا از کشتن وحشیانه ۱۰۵۰۵ زندانی از طریق کشتن با گاز، شرایط سخت اردوگاه، انتقال به اردوگاه مرگ آشویتس و انجام راهپیمایی‌های مرگ در پایان جنگ حمایت کرده است.»
دادستان‌ها در جریان رسیدگی‌های اولیه اظهار داشتند که محاکمه فورشنر احتمالا آخرین محاکمه در نوع خود است.
با این حال، دفتر ویژه دادستانی فدرال در لودویگسبورگ که مسئول تحقیق درباره جنایات جنگی دوران نازی‌ها است، اعلام کرده است که در حال حاضر سه پرونده دیگر نزد دادستان‌ها یا دادگاه‌های مناطق مختلف آلمان در جریان است.با توجه به اینکه مظنونان اکنون بسیار مسن هستند، نگرانی‌ها در مورد آمادگی آن‌ها برای محاکمه روز به روز بیشتر می‌شود.
پرونده فورشنر یکی از چندین پرونده‌ای است که در سال‌های اخیر و به استناد محکومیت یک کارگر خودروسازی در اوهایو به نام «جان دمیانوک» به عنوان «عنصر معنوی در قتل عمد» صادر می‌شود.دمیانوک به‌عنوان نگهبان در اردوگاه مرگ «سوبیبور» فعالیت می‌کرد. دمیانجوک که اتهامات علیه خودش را رد می‌کرد، قبل از رسیدگی به درخواست تجدیدنظرش درگذشت.
دادگاه‌های آلمان از دادستان‌ها خواسته بودند تا با ارائه شواهدی مبنی بر مشارکت این نگهبان سابق در یک قتل خاص که فراهم آوردن آن اغلب کاری غیرممکن است، اتهامات خود علیه او را توجیه کنند.با این حال، دادستان‌ها در طول محاکمه دمیانوک در مونیخ با موفقیت استدلال آوردند که صرف کمک به پیشبرد فعالیت‌های یک اردوگاه می‌تواند برای محکوم کردن یک نفر به عنوان عنصر معنوی در قتل‌هایی که در آنجا انجام شده، کافی باشد.
دادگاه فدرال متعاقباً محکومیت اسکار گرونینگ، نگهبان سابق آشویتس در سال ۲۰۱۵ را به همین دلیل تأیید کرد.
فورشنر در دادگاه اطفال محاکمه شد، زیرا او در زمان جنایات ادعایی ۱۸ و ۱۹ ساله بود و دادگاه نتوانست بدون تردید «بلوغ ذهنی» او را در آن زمان مشخص کند.
اشتوتهوف که در اصل محل جمع‌آوری یهودیان و لهستانی‌های غیریهودی آواره شده از شهر دانزیگ بود، بعدها به یک «اردوگاه آموزش کار» تبدیل شد.
در آنجا، کارگران اجباری، عمدتاً شهروندان لهستانی و شوروی، تحت شرایط سخت کار می‌کردند که اغلب منجر به مرگ آن‌ها می‌شد.
از اواسط سال ۱۹۴۴ میلادی، ده‌ها هزار یهودی از گتوهایی در بالتیک و آشویتس، همراه با هزاران غیرنظامی لهستانی دیگر که در جریان سرکوب وحشیانه نازی‌ها در قیام ورشو دستگیر شده بودند، به اردوگاه اشتوتهوف آورده شدند.
سایر زندانیان شامل زندانیان سیاسی، متهمان جرائم، مظنونان به همجنسگرایی و طرفداران تفکر «شاهدان یهوه» بودند.
دیوان فدرال دادگستری آلمان محکومیت «ایرمگارد فورشنر» که در دسامبر ۲۰۲۲ از یک دادگاه ایالتی در اتسهوهه واقع در شمال آلمان، به دو سال حبس تعلیقی محکوم شده بود را تایید کرد.
او بخشی از تشکیلاتی بود که به پیشبرد فعالیت‌های اردوگاه کار اجباری در نزدیکی دانزیگ (شهر گدانسک کنونی در لهستان) کمک می‌کرد. او به جرم ایفای نقش به عنوان «عنصر معنوی در قتل» ۱۰ هزار و ۵۰۵ نفر و همچنین ایفای نقش به عنوان «عنصر معنوی در تجری به قتل» پنج نفر دیگر محکوم شد.
وکلای فورشنر در جلسه ماه گذشته دادگاه فدرال در لایپزیگ این تردید را مطرح کردند که او احتمالا به عنوان عنصر معنوی در جنایات مرتکب شده توسط فرمانده و سایر مقامات ارشد اردوگاه نقشی نداشته و در واقع از آنچه در اردوگاه کار اجباری اشتوتهوف می‌گذشته آگاه نبوده است.
با این حال، دادگاه شهر اتسهوهه اعلام کرد که برای قضات مسجل شده که فورشنر از این جنایات «آگاه بوده و زمانیکه از یکم ژوئن ۱۹۴۳ تا یکم آوریل ۱۹۴۵ [۱۰ خرداد ۱۳۲۲ تا ۱۲ فروردین ۱۳۲۴] به عنوان یک تندنویس در دفتر فرماندهی اردوگاه کار اجباری اشتوتهوف کار می‌کرده، عمدا از کشتن وحشیانه ۱۰۵۰۵ زندانی از طریق کشتن با گاز، شرایط سخت اردوگاه، انتقال به اردوگاه مرگ آشویتس و انجام راهپیمایی‌های مرگ در پایان جنگ حمایت کرده است.»
دادستان‌ها در جریان رسیدگی‌های اولیه اظهار داشتند که محاکمه فورشنر احتمالا آخرین محاکمه در نوع خود است.
با این حال، دفتر ویژه دادستانی فدرال در لودویگسبورگ که مسئول تحقیق درباره جنایات جنگی دوران نازی‌ها است، اعلام کرده است که در حال حاضر سه پرونده دیگر نزد دادستان‌ها یا دادگاه‌های مناطق مختلف آلمان در جریان است.با توجه به اینکه مظنونان اکنون بسیار مسن هستند، نگرانی‌ها در مورد آمادگی آن‌ها برای محاکمه روز به روز بیشتر می‌شود.
پرونده فورشنر یکی از چندین پرونده‌ای است که در سال‌های اخیر و به استناد محکومیت یک کارگر خودروسازی در اوهایو به نام «جان دمیانوک» به عنوان «عنصر معنوی در قتل عمد» صادر می‌شود.دمیانوک به‌عنوان نگهبان در اردوگاه مرگ «سوبیبور» فعالیت می‌کرد. دمیانجوک که اتهامات علیه خودش را رد می‌کرد، قبل از رسیدگی به درخواست تجدیدنظرش درگذشت.
دادگاه‌های آلمان از دادستان‌ها خواسته بودند تا با ارائه شواهدی مبنی بر مشارکت این نگهبان سابق در یک قتل خاص که فراهم آوردن آن اغلب کاری غیرممکن است، اتهامات خود علیه او را توجیه کنند.با این حال، دادستان‌ها در طول محاکمه دمیانوک در مونیخ با موفقیت استدلال آوردند که صرف کمک به پیشبرد فعالیت‌های یک اردوگاه می‌تواند برای محکوم کردن یک نفر به عنوان عنصر معنوی در قتل‌هایی که در آنجا انجام شده، کافی باشد.
دادگاه فدرال متعاقباً محکومیت اسکار گرونینگ، نگهبان سابق آشویتس در سال ۲۰۱۵ را به همین دلیل تأیید کرد.
فورشنر در دادگاه اطفال محاکمه شد، زیرا او در زمان جنایات ادعایی ۱۸ و ۱۹ ساله بود و دادگاه نتوانست بدون تردید «بلوغ ذهنی» او را در آن زمان مشخص کند.
اشتوتهوف که در اصل محل جمع‌آوری یهودیان و لهستانی‌های غیریهودی آواره شده از شهر دانزیگ بود، بعدها به یک «اردوگاه آموزش کار» تبدیل شد.
در آنجا، کارگران اجباری، عمدتاً شهروندان لهستانی و شوروی، تحت شرایط سخت کار می‌کردند که اغلب منجر به مرگ آن‌ها می‌شد.
از اواسط سال ۱۹۴۴ میلادی، ده‌ها هزار یهودی از گتوهایی در بالتیک و آشویتس، همراه با هزاران غیرنظامی لهستانی دیگر که در جریان سرکوب وحشیانه نازی‌ها در قیام ورشو دستگیر شده بودند، به اردوگاه اشتوتهوف آورده شدند.
سایر زندانیان شامل زندانیان سیاسی، متهمان جرائم، مظنونان به همجنسگرایی و طرفداران تفکر «شاهدان یهوه» بودند.
پربينندهترين مطالب و خبرها
پربحثترين مطالب و خبرها
