آلاسکا؛  مهاجران بیشتری را جذب کند

گروه بین الملل: مهاجرت یک مسئله مهم در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری ایالات متحده است، و کامالا هریس و دونالد ترامپ هر دو تعهد داده‌اند که تعداد افرادی را که از مرز مکزیک عبور می‌کنند، کاهش دهند. اما یک ایالت جمهوری‌خواه وجود دارد که تلاش می‌کند مهاجران بیشتری را جذب کند.
در یک کارخانه فرآوری ماهی در کوردووا یک شهر کوچک و جدا افتاده در دلتای رودخانه کاپر در خلیج آلاسکا که عمدتا ماهیگیران در آن سکونت دارند، ساعت نهار است. اما به جای غذای آمریکایی، تاکو و تورتیلا - غذاهای مکزیکی- در منوی کارگران است که اکثر آن‌ها مکزیکی هستند. آن‌ها، مانند سایر مهاجرانی که هر سال هزاران مایل را طی می‌کنند تا در کارخانه‌های فرآوری ماهی آلاسکا کار کنند، به امید درآمدی بسیار بیشتر از آنچه در کشور خودشان می‌توانستند به دست آورند، به اینجا می‌آیند.
ادگار وگا گارسیا می‌گوید: «سال گذشته، در چهار ماه ۲۷ هزار دلار خالص درآمد داشتم.»
این درآمد بسیار بالاتر از میانگین درآمد خانوار در مکزیک است که طبق آمار سازمان توسعه و همکاری اقتصادی سالانه ۱۶هزار و ۲۶۹ دلار است.
در بیشتر ماه‌های سال، کوردووا با ترکیبی از دمای زیر صفر، باران و برف شدید و پدیده‌ای به نام شب قطبی مواجه است که طی آن دو ماه خورشید طلوع نمی‌کند. اما در تابستان، وقتی هوا کمی گرمتر می‌شود و روزها روشن‌تر می‌شوند، محلی‌ها برای شکار ماهی‌های معروف سالمون وحشی آلاسکا و سایر ماهی‌هایی که در رودخانه کاپر و تالاب‌های زیست‌متنوع آن زندگی می‌کنند، اقدام می‌كنند. آن‌ها  برای شکار هر چه بیشتر ماهی در مدت زمانی که دارند، عجله می‌کنند و این مسئله برای این شهر حیاتی است، چرا که بیش از نیمی از مشاغل در این شهر به صنعت ماهیگیری وابسته هستند.اما برای فرآوری، بسته‌بندی و فروش ماهی‌ها، شرکت‌ها نیاز به نیروی کار خارجی دارند. بر اساس گزارش دپارتمان کار ایالت آلاسکا، حدود ۸۰ درصد از کارگران صنعت ماهی و غذای دریایی آلاسکا ساکن این ایالت نیستند.
در حالی که «غیر ساکن» شامل کارگران از دیگر ایالات آمریکا نیز می‌شود، اکثر کسانی که در کوردووا کار می‌کنند مهاجرانی از دیگر کشورها هستند، از جمله اوکراین، پرو، ترکیه، فیلیپین و از همه بیشتر از مکزیک.
آن‌ها به‌خاطر دستمزد و شرایط کاری که اغلب بسیار بهتر از شرایط موجود در کشورشان است، به اینجا جذب می‌شوند. یک کارگر فرآوری ۱۸.۰۶ دلار در ساعت درآمد دارد که این مبلغ در زمان اضافه‌کاری به ۲۷.۰۹ دلار افزایش می‌یابد.(قانون آلاسکا مقرر می‌کند که پرداخت اضافه‌کاری ۵۰ درصد اضافه‌تر از حقوق باشد که در چنین فعالیت فشرده و فصلی رایج است.)
کارفرمایان معمولاً اسکان رایگان و سه وعده غذا در طول روز هم برای کل مدت قرارداد برای کارگران فراهم می‌کنند. این مزایا این امکان را به کارگران می‌دهد تا تقریباً تمام درآمد خود را پس‌انداز کنند. از آنجا که در کوردووا جای زیادی برای خرج کردن پول وجود ندارد، این موضوع به نفع کارگران است. در این شهر سینما یا مرکز خریدی وجود ندارد و در روزهایی که هوا اجازه ماهیگیری نمی‌دهد – که این اتفاق اغلب رخ می‌دهد – ماهیگیران در تنها بار شهر که هیچکس یادش نمی‌آید چرا تابلو آن به‌طور وارونه آویزان است، مشروب می‌خورند و بیلیارد بازی می‌کنند.
شرکت‌ها همچنین هزینه‌های سفر را پوشش می‌دهند که برای رسیدن به مکانی به‌همان اندازه دورافتاده مانند کوردووا اهمیت دارد؛ مکانی که تنها از طریق هواپیما و قایق قابل دسترسی است.
شرایط زندگی لوکس نیست. در کارخانه‌ای در کوردووا، کارگران در تخت‌های دوطبقه، چهار نفره در هر اتاق، در کانتینرهای حمل‌ونقل تغییر یافته می‌خوابند، جایی که باید وسایل تابستانی خود را در یک قفسه کوچک جا دهند. و کار سخت است. شیفت‌ها معمولاً در سپیده‌دم شروع می‌شود و بیش از ۱۸ ساعت طول می‌کشد، زیرا کارگران باید برای فرآوری هزاران کیلوگرم ماهی در روز به سرعت کار کنند.
ادگار با دو چاقو به‌طور ماهرانه ستون فقرات، خون و سایر اعضای داخلی هر ماهی را جدا می‌کند. او این کار را به‌سرعت انجام می‌دهد تا ماهی‌ها در انتهای دیگر نوار نقاله تمیز و آماده وزن‌کشی و بسته‌بندی بدست سایر کارگران برسند. بعد از مدتی، بوی ماهی و رطوبت به پوست و لباس‌های کارگران می‌چسبد، اما ادگار با خوشحالی کار می‌کند. با درآمد خود از آلاسکا، او می‌تواند تا پایان سال در مکزیکالی، شهری مرزی در ایالت باخا کالیفرنیا در مکزیک، که چهار فرزندش در انتظار او هستند، زندگی راحتی داشته باشد. او می‌گوید: «پولی که اینجا درمی‌آورم، ارزشش دو برابر در مکزیکالی است.»
ماهیگیری در آلاسکا یک تجارت بزرگ است.
بر پایه آمار دانشگاه آلاسکا- فربنکس، صنعت ماهی و غذای دریایی آلاسکا سالانه ۲ هزار و ۲۶۸ تن ماهی تولید می‌کند که بیش از نیمی از کل تولید ایالات متحده است.
شرکت‌های بزرگ مانند «اوشن بیوتی سیفودز» و «ترایدنت» ماهی‌های صید شده را در صدها کارخانه پراکنده در مناطق مختلف آلاسکا مانند «خلیج بریستول»، «والدز» و دلتای رودخانه «کاپر» فرآوری می‌کنند.
به‌دلیل نیاز زیاد به نیروی کار خارجی در این صنعت، در سال ۲۰۲۳ دولت ایالات متحده افزایش زیادی در تعداد ویزاهای موقت برای کارگران مهاجر در آلاسکا را تصویب کرد. در سال ۲۰۲۲ تعداد این ویزاها به ۶۶ هزار نفر محدود شده بود اما در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ این تعداد به حدود ۱۳۰ هزار نفر رسید.
«ریچ ویلر»، که کارخانه کوچک فرآوری ماهی «نورث ۶۰ سیفودز» در کوردووا را اداره می‌کند، جایی که امسال ادگار کار می‌کند، می‌گوید که قبلاً با برخی از کارگران آمریکایی به دلیل مشکلاتی مانند مصرف مواد مخدر، غیبت‌های بی‌دلیل و دعوا مشکل داشت.او می‌گوید: «مکزیکی‌ها به تجارت من ثباتی ضروری بخشیده‌اند. فکر نمی‌کنم بدون مکزیکی‌ها می‌توانستیم دوام بیاوریم. آن‌ها همیشه به‌موقع سر کار حاضر می‌شوند و می‌دانم که می‌توانم هر روز روی کار سخت و حرفه‌ای آن‌ها حساب کنم.»
بسیاری از کارگران مهاجر می‌گویند بزرگ‌ترین چالش کار در آلاسکا، دوری طولانی مدت از عزیزانشان است.
رزا وگا، مادر ادگار، ۱۸ سال است که هر سال برای کار به آلاسکا سفر می‌کند. این زن ۶۷ ساله نگران مادر پیرش است که در مکزیک زندگی می‌کند. رزا در اتاق مشترک محل اقامت کارگران، تلاش می‌کند به مادرش تلفن بزند.
او می‌گوید: «مادرم خیلی پیر است و اخیراً از من خواسته که دیگر به آلاسکا نیایم.»
این فصل به‌ویژه برای رزا دشوار بوده است. دو روز پیش از بازگشت برنامه‌ریزی‌شده او به مکزیکالی، رزا خبردار شد که مادرش سکته کرده و در بیمارستان بستری است. او می‌گوید: «مادرم ۸۷ سال دارد و می‌دانم که ممکن است هر لحظه از دنیا برود و من آن موقع در آلاسکا باشم.»
اما درعین حال، دستمزدی که رزا از کار در آلاسکا کسب می‌کند به او این امکان را می‌دهد که بتواند هزینه‌های درمانی مادرش را پرداخت کند.
در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو در آمریکا، دونالد ترامپ نسبت به «هجوم» مهاجران غیرقانونی که مشاغل آمریکایی‌ها را تصاحب می‌کنند هشدار داده است، در حالی که کامالا هریس وعده داده که مرزها را کنترل کرده و سیستم مهاجرتی «ورشکسته» را اصلاح کند.
در شهر کوردووا، ورود کارگران مهاجر در طول تابستان باعث می‌شود جمعیت معمولی کمتر از ۳ هزار نفری این شهر سه برابر شود.
اما دیوید آلیسون شهردار این شهر می‌گوید مهاجران در اینجا به‌عنوان نیروی کمکی حیاتی برای اقتصاد محلی تلقی می‌شوند، نه تهدیدی برای مشاغل.
او که سال‌ها در کارخانه‌های کنسروسازی کار کرده است، از تجربه‌اش می‌گوید: «اگر در یک روزنامه آلاسکا آگهی بدهید و بگویید به ۲۵۰ کارگر نیاز دارید، نهایتاً ۲۰ درخواست دریافت می‌کنید.»
دیوید آلیسون خاطرنشان می‌کند که بدون کار کارگران مهاجر، ماهی‌های صید شده به سرعت فاسد می‌شوند و ارزش خود را از دست می‌دهند.
او می‌افزاید: «اگر ماهی‌ها فرآوری نشوند، ارزشی ندارند و اگر صید ماهی نبود، این شهر احتمالاً به شهر ارواح تبدیل می‌شد.»