تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۲/۰۸ ساعت ۰۹:۴۲
کد مطلب : ۷۵۹۸۰
سرپوش گذاشتن بر فسادها اعتبار نظام را زیر سوال می برد
چرامردم از گزارش‌فساد متعجب‌نمي‌شوند؟
منتقدان به وزير كشور تصور مي‌كنند مردم تنها با چنين گزارش‌هايي از وجود فساد در كشور باخبر مي‌شوند؟ اين تصور از اساس غلط است. چرا مردم از شنيدن گزارش وزير كشور متعجب نمي‌شوند؟ دليل را بايد در زندگي مردم و تاثير و تبعاتي كه اين فسادهاي مالي در آن داشته جست‌وجو كرد.
گروه سیاسی-رسانه‌ها: حسين راغفر اقتصاددان و استاد دانشگاه در روزنامه اعتماد نوشت: در واكنش به گزارش مفصلي كه وزير كشور درباره فسادهاي گسترده و حجم وسيع آن در مجلس ارايه داده است، تنها مي‌توان گفت اين حجم از فساد در كشور يكي از تكرارنشدني‌هاي هزاره سوم است. گزارش وزير كشور گزارشي تكان‌دهنده است، وقتي سخن از نهادي به ميان مي‌آورد كه ٢٧ هزار خودرو لوكس را وارد كشور كرده و مالياتي براي آنها پرداخت نكرده است، نهادي كه اساسا كارش رسيدگي به معيشت طبقه مستضعف است. يا وقتي صحبت از ٢٥ ميليون دلار درآمد قاچاق يا ٢٠٠ ميليارد دلار فرار مالياتي در كشور به ميان مي‌آورد نشان مي‌دهد كه ابعاد فساد بسيار گسترده‌تر و تكان‌دهنده‌تر از آنچه تصور مي‌شد، است.
واقعيت اين است كه فساد و اشكال گسترده آن در دولت قبل به اوج خود رسيد و وضعيت بد اقتصادي و بحران‌هاي حاصل از آن شاهد اين مدعاست. در دولت قبل با وجود اينكه درآمد نفتي كشور به بالاترين حد خود در تاريخ رسيده بود، اما شاهد ركود و بحران اقتصادي بوديم كه خسارت و عوارض جبران‌ناپذيري را متوجه كشور و زندگي و معيشت مردم كرد. از زماني كه وزير كشور افشاگري در زمينه پول‌هاي كثيف را آغاز كرد شاهد واكنش تند برخي از نمايندگان مجلس بوديم، واكنشي كه براي جامعه تامل برانگيز بود.
برخي نمايندگان مردم به جاي اينكه پيگير تخلفاتي باشند كه وزير از آنها پرده برداشته، طوري واكنش نشان دادند كه گويي وزير مملكت آمارسازي كرده است و دروغ مي‌گويد و او را متهم كردند كه با اين افشاگري آبروي نظام را نشانه گرفته و باعث شده تا اعتماد عمومي مردم نسبت به نظام كم شود. اما بايد گفت اينگونه افشاگري‌ها و گزارش دادن آن به مردم نه تنها اعتماد عمومي را به نظام كم نمي‌كند بلكه اين فكر را در جامعه زنده مي‌كند كه اراده‌اي مبني بر مبارزه با فساد در كشور به وجود آمده است. منتقدان به وزير كشور تصور مي‌كنند مردم تنها با چنين گزارش‌هايي از وجود فساد در كشور باخبر مي‌شوند؟ اين تصور از اساس غلط است. چرا مردم از شنيدن گزارش وزير كشور متعجب نمي‌شوند؟ دليل را بايد در زندگي مردم و تاثير و تبعاتي كه اين فسادهاي مالي در آن داشته جست‌وجو كرد.
وقتي وزير كشور صحبت از ١٠ هزار ميليارد تومان پول مواد مخدر مي‌كند، به اين معناست كه ١٠ هزار ميليارد تومان در اين كشور هزينه معتاد شدن جوانان شده است و به تبع اين اعتياد زندگي آنها تحت تاثير قرار گرفته و مشكلات و ناهنجاري‌هاي ديگري را به همراه آورده است. يا وقتي صحبت از ٢٠ ميليارد دلار فرار مالياتي مي‌شود در حالي كه در سال جاري ١٠٠ هزار نفر از واجدين شرايط تحصيل در سيستان و بلوچستان به دليل مشكلات مالي از تحصيل جا ماندند كه خود اين ماجرا به تنهايي منشأ بسياري از بحران‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي خواهد شد.
بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت بيشترين تاثير اين فسادها در زندگي مردم نمايان مي‌شود و جامعه به خوبي متوجه وجود اين معضل است و سكوتش به اين معنا نيست كه متوجه آنچه رخ مي‌دهد، نيست. در چنين شرايطي بي شك سرپوش گذاشتن بر اين خطاهاست كه اعتماد عمومي را خدشه‌دار مي‌كند و اعتبار نظام را زير سوال مي‌برد و افشاي آن اعتماد عمومي جامعه و اميد براي حل بحران را افزايش داده و به سلامت نظام اقتصادي و سياسي كشور كمك بزرگي خواهد كرد. اقدام وزير كشور اقدامي شجاعانه و درخور تقدير بود اما متاسفانه برخي نمايندگان مجلس متوجه مهم بودن اين امر نيستند و به جاي تشكر از وزير و كمك به اينكه دست به دست دولت دهند و در اين اراده براي مبارزه با فساد همراه شوند، مشكل ايجاد مي‌كنند. اگر نهادها به طور هماهنگ تلاش خود را براي مبارزه با چنين فسادهايي به كار نبندند اين نگراني وجود دارد كه اين پول‌هاي كثيف نه تنها بحران‌هاي عميق اقتصادي به وجود بياورند كه نظام سياسي را نيز دستخوش تغييرات منفي كنند.
واقعيت اين است كه فساد و اشكال گسترده آن در دولت قبل به اوج خود رسيد و وضعيت بد اقتصادي و بحران‌هاي حاصل از آن شاهد اين مدعاست. در دولت قبل با وجود اينكه درآمد نفتي كشور به بالاترين حد خود در تاريخ رسيده بود، اما شاهد ركود و بحران اقتصادي بوديم كه خسارت و عوارض جبران‌ناپذيري را متوجه كشور و زندگي و معيشت مردم كرد. از زماني كه وزير كشور افشاگري در زمينه پول‌هاي كثيف را آغاز كرد شاهد واكنش تند برخي از نمايندگان مجلس بوديم، واكنشي كه براي جامعه تامل برانگيز بود.
برخي نمايندگان مردم به جاي اينكه پيگير تخلفاتي باشند كه وزير از آنها پرده برداشته، طوري واكنش نشان دادند كه گويي وزير مملكت آمارسازي كرده است و دروغ مي‌گويد و او را متهم كردند كه با اين افشاگري آبروي نظام را نشانه گرفته و باعث شده تا اعتماد عمومي مردم نسبت به نظام كم شود. اما بايد گفت اينگونه افشاگري‌ها و گزارش دادن آن به مردم نه تنها اعتماد عمومي را به نظام كم نمي‌كند بلكه اين فكر را در جامعه زنده مي‌كند كه اراده‌اي مبني بر مبارزه با فساد در كشور به وجود آمده است. منتقدان به وزير كشور تصور مي‌كنند مردم تنها با چنين گزارش‌هايي از وجود فساد در كشور باخبر مي‌شوند؟ اين تصور از اساس غلط است. چرا مردم از شنيدن گزارش وزير كشور متعجب نمي‌شوند؟ دليل را بايد در زندگي مردم و تاثير و تبعاتي كه اين فسادهاي مالي در آن داشته جست‌وجو كرد.
وقتي وزير كشور صحبت از ١٠ هزار ميليارد تومان پول مواد مخدر مي‌كند، به اين معناست كه ١٠ هزار ميليارد تومان در اين كشور هزينه معتاد شدن جوانان شده است و به تبع اين اعتياد زندگي آنها تحت تاثير قرار گرفته و مشكلات و ناهنجاري‌هاي ديگري را به همراه آورده است. يا وقتي صحبت از ٢٠ ميليارد دلار فرار مالياتي مي‌شود در حالي كه در سال جاري ١٠٠ هزار نفر از واجدين شرايط تحصيل در سيستان و بلوچستان به دليل مشكلات مالي از تحصيل جا ماندند كه خود اين ماجرا به تنهايي منشأ بسياري از بحران‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي خواهد شد.
بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت بيشترين تاثير اين فسادها در زندگي مردم نمايان مي‌شود و جامعه به خوبي متوجه وجود اين معضل است و سكوتش به اين معنا نيست كه متوجه آنچه رخ مي‌دهد، نيست. در چنين شرايطي بي شك سرپوش گذاشتن بر اين خطاهاست كه اعتماد عمومي را خدشه‌دار مي‌كند و اعتبار نظام را زير سوال مي‌برد و افشاي آن اعتماد عمومي جامعه و اميد براي حل بحران را افزايش داده و به سلامت نظام اقتصادي و سياسي كشور كمك بزرگي خواهد كرد. اقدام وزير كشور اقدامي شجاعانه و درخور تقدير بود اما متاسفانه برخي نمايندگان مجلس متوجه مهم بودن اين امر نيستند و به جاي تشكر از وزير و كمك به اينكه دست به دست دولت دهند و در اين اراده براي مبارزه با فساد همراه شوند، مشكل ايجاد مي‌كنند. اگر نهادها به طور هماهنگ تلاش خود را براي مبارزه با چنين فسادهايي به كار نبندند اين نگراني وجود دارد كه اين پول‌هاي كثيف نه تنها بحران‌هاي عميق اقتصادي به وجود بياورند كه نظام سياسي را نيز دستخوش تغييرات منفي كنند.
