كفگير افراطیون‌داخلی به ته‌ديگ خورده است

گروه سیاسی-رسانه‌ها: قصه «اخلال» در سخنرانی‌ها سر دراز دارد. برای اخلال گران هم فرقی نمی‌کند که سخنران كيست و محل سخنرانی کجاست؛ آنها بدون نگرانی کارشان را می‌کنند؛ بدون نگرانی از شکسته‌شدن حریم حرم امام‌خمینی(ره) در مراسم ارتحال بنیان‌گذار جمهوری اسلامی. یک روز در سخنرانی یک فعال سیاسی اخلال می‌کنند، یک روز در سخنرانی دستیار ویژه رئیس‌جمهوری و حالا هم در سخنرانی خود رئیس‌جمهوری، اما اخلال در سخنرانی‌هایی که در طول مراسم بزرگداشت ارتحال امام(ره) از سوی این جماعت صورت می‌گیرد، گویا برایشان «مزه»ی دیگری دارد. چراکه تقریبا این رفتار در حال تبدیل‌شدن به سنت در این مراسم‌ است. روزنامه «شرق» در این مورد نظرات چند تن از فعالان سیاسی را پرسیده است که در ادامه می خوانید:

ابراهیم اصغرزاده: كفگير تندروها به ته ديگ خورده
این چه معنا دارد که در یک نظام مستقر و مبتنی‌بر قانون، نظم و امنیت عمومی زیر پا گذاشته شود، تا‌جایی‌که حتی رئیس‌جمهورش هم نتواند به‌راحتی سخنرانی کند و حتی روزی برسد که اگر وزیر خارجه‌اش سند شش‌دانگ ایالات‌متحده را هم به‌نام بزند، با لنگه‌کفش از او استقبال کنند. اعتدال، دارو است؛ داروی ضدبنیادگرایی سیاسی، ولی اصلاح‌طلبی درمان است؛ درمان همان وضعیتی که کشور در دوران احمدی‌نژاد به آن مبتلا شده بود و گزارش صدروزه روحانی فقط و فقط بخش کوچکی از آن را برملا کرد؛ وضعیتی که کشور را به دام انزوا و تحریم‌ها فروکشانده بود. کفگیر اصولگرایان تندرو به ته دیگ خورده است و هنوز از شوک آخرین شکست انتخاباتی در سال ٩٢، که معلوم شد سقف رأی‌شان تنها چهار میلیون است، خارج نشده‌اند. بخش افراطی اصولگرایان که همیشه صدای‌شان بلندتر از دیگران است، در نزدیک به سه دهه گذشته سعی کرده‌اند عرصه سیاسی کشور را یک‌دست و پاستوریزه کنند. حال که با بی‌اقبالیِ عمومی مواجه شده‌اند، برای جلب افکارِعمومی، به بهانه نگرانی از نتیجه مذاکرات هسته‌ای، تاکتیک فرار به جلو را برگزیده‌اند. برهم‌زدن همایش‌ها و سخنرانی‌ها را باید شمارش معکوس افراطیون برای مهار انتخابات پیش‌ِرو دانست.

داریوش قنبری: نظام به این افراد نیاز ندارد
متأسفانه چندسالی است عده‌ای تحت‌عنوان خودسر که به تعبیر من از مراکز خاص سازماندهی می‌شوند، به دنبال این هستند که وحدت بین جریان‌های سیاسی را در این گونه مراسم‌ به‌هم ریزند . قطعا و یقینا مماشات در قبال این افراد و عدم‌برخورد جدی توسط نهادهای مسئول باعث شده اینها روزبه‌روز احساس امنیت بیشتری داشته ‌باشند و دامنه فعالیت‌هایشان را گسترش دهند. این افراد درگذشته هم علیه رؤسای قوای دیگر ایستاده بودند. حادثه حمله به لاریجانی در قم و شعار علیه سیدحسن مقارن با چنین روزی در چند سال قبل را کسی فراموش نکرده‌ است. نبود ‌برخورد جدی با این جماعت، باعث شده رفتارهای خودسرانه‌ ادامه پیدا کند. کلیت نظام برای دفاع از حیثیت خود باید به صورت جدی وارد شود و با کسانی که با عنوان دفاع از ارزش‌ها چنین برخوردهایی می‌کنند، برخورد کند. هیچ اشکالی ندارد اگر افراد با هویت جناحی- گروهی خودشان مواضع مخالفت خود را شفاف بیان و انتقاد کنند، اما اینکه در مراسمی که سمبل وحدت است به این شکل بی‌نظمی ایجاد کنند، قابل‌قبول نیست. نظام نیازی به این افراد برای دفاع از خود ندارد. نظام آن‌قدر اقتدار دارد که با شیوه معقول و منطقی از خود دفاع کند.

کمال‌الدین پیرمؤذن، نماینده اردبيل: خودسرها دور گرفته‌اند
برهم‌زدن سریالی سخنرانی‌ها اتفاق نامیمونی است که چندی است دیده می‌شود و تبعات ناشی از آن حالا گریبانگیر شخص رئیس‌جمهوری شده است. این‌بار نه سخنرانی نماینده مجلس برهم خورده و نه بنا بر توصیه‌ها جلو سخنرانی کسی گرفته شده، بلکه در نهایت ناباوری در میان سخنرانی حسن روحانی، عده‌ای با بی‌ادبی جملات خارج از قاعده بر زبان آورده‌اند که منافی حقوق شهروندی و اخلاق عمومی است. این‌قبیل بی‌ادبی‌ها نه شایسته این گروه‌ها و طیف‌های خاص است و نه شایسته جامعه اسلامی. به‌ویژه اینکه شاهدیم این رفتار در مراسم بزرگداشت بنیان‌گذار انقلاب انجام شده است. به‌تازگی در همین زمینه نامه‌ای به رئیس قوه‌قضائیه نوشته‌ام و خواستار برخورد با تشنج‌آفرینی در سخنرانی‌های سیاسی شده‌ام. متأسفانه با وجود آنکه رهبری معظم‌ سال ٩٤ را سال «دولت، ملت، همدلی و همزبانی» نام‌گذاری فرموده‌اند و خیرات و برکات زیادی را در این نام‌گذاری برشمرده‌اند، امسال نیز در مراسم سخنرانی رئیس‌جمهور محترم، اختلال و بی‌حرمتی مشاهده شد. انتظار داریم که با دخالت مسئولان هرچه‌زودتر به این وضع ناهنجار پایان داده شده و بساط تشنج‌آفرینی در سخنرانی‌ها در این کشور جمع شود.

رمضان شجاعی‌کیاسری، نماینده ساري: «پشت صحنه» خودسرها افشا شود
امام‌خمینی(ره) متعلق به آحاد مردم است و مصادره امام به نام جریانی خاص در راستای مقام امام نیست. چندسالی است که در حرم حضرت امام(ره) مشکلات برنامه‌ریزی‌شده‌ای شکل می‌گیرد و این شاید نشان از آن دارد که پشت صحنه تشکیلاتی وجود دارد، اگرنه چطور عده‌ای خودسر اجازه می‌یابند در مرقد بنيان‌گذار انقلاب به جایگاه ملی رئیس‌جمهوری یک کشور توهین کنند. مگر نه‌اینکه آقای روحانی با رأی همین مردم انتخاب شد، حالا چه شده که عده‌ای «مردم‌نما» پای تریبون او می‌آیند و شعار نفاق سر می‌دهند. این اتفاق در بارگاه امام که منادی آزادی و حق بوده، برخلاف ارزش‌های انقلاب است. چطور رئیس‌جمهوری از بیان آزاد دیدگاهش در مرقد بنیان‌گذار انقلاب اسلامی بازمی‌ماند و عده‌ای می‌توانند پا به حریم این حرم گذاشته و با ادبیاتی سخیف حرمت حرم را بشکنند. تا دیر نشده و عادت زشت این توهین‌های تشکیلاتی تداوم نیافته، باید تدابیر بیشتری اندیشیده شود تا مردم در بزرگداشت امام نقش‌آفرین بوده و این فضای تشکیلاتی و پشت صحنه شناسایی شود.

محسن غرویان: حضور دلواپسان خودجوش نبود
ایلنا: حضور و تعداد این افراد در مراسم خیلی چشمگیر نبود؛ تعداد اندکی بودند که از قبل برنامه‌ریزی‌شده در این مراسم حاضر شده و در صف‌های اول نشسته بودند. این افراد هنگام آمدن روحانی شعار دادند و حین سخنرانی هم در چند نوبت شعار دادند اما جمعیت کثیر مردم اینها را هدایت و آرام کرد و قضیه به نظرم خیلی‌مهم نبود. به نظرم فعالیت این افراد از قبل هم قابل‌پیش‌بینی بود؛ چراکه متأسفانه اخیرا روش این دلواپسان این شده است که در این گونه جلسات یک نمایشی می‌‌دهند ولی آقای دکتر روحانی هم کاملا مسلط به سخنرانی خودشان ادامه دادند و بر همان مطالب خودشان تأکید کردند. اینکه بلافاصله بعد از سخنرانی ریاست محترم جمهوری توسط برخی گفته شد عده‌ای به‌خاطر حضور رئیس دولت اصلاحات شلوغ کردند و...، اصلا رئیس دولت اصلاحات در این مراسم حضور نداشت و فقط عده‌ای علیه برهم‌زنندگان جلسه شعارهایی همچون مرگ بر منافق دادند. قرائن و شواهد فعالیت دلواپسان در زمان سخنرانی رئیس‌جمهور نشان می‌داد که حرکت این جمع اندک، خودجوش نبوده است. متأسفانه در بین این افراد حاشیه‌ساز، برخی نیز با یونیفرم خاص حضور داشتند که شعار می‌دادند و آن جمع محدود را هدایت می‌کردند و این هم خوب نبود؛ چراکه با آن لباس فرم، صورت خوبی نداشت و بسیاری از این قضیه گلایه‌مند بودند.

آذر منصوری: می‌خواهند فرافکنی کنند
تحرکات طیف افراطی در هر مرحله‌ای که دولت گام‌های جدی‌تری برای تحقق مطالبات مردم برمی‌دارد، بیشتر می‌شود. این در حالی است که حرف و مطالبه اصلی را مردم در انتخابات سال ٩٢ گفتند و آن هم تغییر رویکردها و روش‌هایی است که به‌هر‌حال با دکانداری هشت‌ساله اصولگرایان و نماینده طیف افراطی این گروه بر کشور تحمیل شده بود و میراث مخرب آن از دولت نماینده اصولگرایی برای دولت روحانی باقی ماند. طیف افراطی که هم نگران انتخابات آینده مجلس است و هم با تحقق بخشی از وعده‌های دولت و مطالبات مردم، منافعش به خطر خواهد افتاد، برای سنگ‌اندازی به چنین روش‌هایی متوسل می‌شود. طیف تندرو با لایه‌بندی‌های مشخصی که دارد، از این نوع رفتارها حمایت می‌کند. روشن است که این حرکات کاملا در مقابل مردم و با هدف آسیب‌رساندن به دولت انجام می‌شود. اما به نظر می‌رسد این رفتارها از نوعی استیصال و درماندگی و فرافکنی نشئت می‌گیرد تا ذهن مردم را از صورت‌مسئله‌ای که دولت گذشته به میراث گذاشته است، منحرف کند. طبیعی است که جریان‌های سیاسی اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرای میانه، نسبت به این تحرکات باید نگاهی واقع‌بینانه داشته‌ باشند. تآکید دولت بر اجرای قانون و ایجاد فضای مناسب و برابر برای همه گروه‌ها و جریان‌های سیاسی در فضای عمومی، می‌تواند چنین برخوردهایی را خنثی کند.

محمدجواد حق‌شناس: مقامات رسمی اظهارنظر کنند
این اتفاق قابل ‌پذیرش نیست، اگرچه درعین‌حال روند جدیدی هم در کشور نیست. بیش از سه‌ دهه است که از این بیماری در رنج هستیم. این رفتارها شاید از نگاه برخی یک نوع آزادی بیان به حساب آید اما قطعا این یک مغلطه آشکار است. وقتی برنامه‌ای از قبل تعیین شده و عده‌ای هم آنجا حاضر شده‌اند؛ یعنی برای شنیدن سخنان رئیس‌جمهوری یا سیدحسن خود را آماده ‌کرده‌اند. اگر عده‌ای مخالف هستند، این آزادی را دارند که در جلسه‌ای که دلواپسان یا افراد موردعلاقه آنها برگزار کرده‌اند، حاضر شوند و سخنان دلخواهشان را آنجا بشنوند. در این خصوص همه جناح‌های سیاسی و مقامات رسمی کشور باید علنی و صریح اظهارنظر و در این رابطه نظرات مثبت یا منفی خود را مشخص کنند. به‌ویژه مسئولانی که علی‌القاعده باید از حقوق مردم به عنوان یک اصل قانون اساسی دفاع کنند، مثل دادستان و مقامات عالی‌رتبه قضائی، وزارت کشور و وزارت اطلاعات باید مشخص کنند که پشت این وقایع چه کسانی هستند. نتیجه ادامه چنین رفتاری این خواهد بود که هرکس به خود اجازه می‌دهد در هر نشست عمومی آزادانه فضا را به‌هم بزند. فرض کنید کسانی که موافق سخنان جناب آقایان جلیلی و احمدی‌نژاد یا دلواپسان نیستند هم بخواهند در خیابان یا هر فضای عمومی دیگری اظهارنظر و مخالفت کنند؛ آیا با این روند سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟

ابراهیم نکو، نماینده رباط‌كريم: توهین به روحانی، توهین به ملت
توهین به رئیس‌جمهوری، توهین به ملت است و این کار اقدام پسندیده‌ای نبوده و اتفاقا رفتاری دشمن‌شادکن است. البته من ترجیح می‌دهم با نگاهی خوش‌بینانه مسئله را این‌طور بررسی کنم که این افراد نیت بدی نداشته و اقدامشان نیز سازمان‌یافته نبوده، اما به‌هرشکل رفتار سرزده از سوی این طیف و توهین به رئیس‌جمهوری قابل‌پذیرش نبوده و در راستای منافع ملی نیست. بدون‌شک شخص رئیس‌جمهوری و تیم هسته‌ای در مواجهه دشوار با کشورهای ١+٥ بیش از هرچیز به‌دنبال این هستند تا بتوانند از حقوق ملت ایران در موضوع هسته‌ای دفاع کنند و توهین صریح برخی گروه‌ها در مراسم بزرگداشت امام راحل به ایشان، صرفا می‌تواند پاس گلی برای کشورهای متخاصم با ایران باشد. چراکه رئیس‌جمهوری برآمده از رأی مردم ایران است و این رأی قابل احترام است. توهین به حسن روحانی، توهین به یک فرد نیست بلکه توهین به ١٨ میلیون رأیی است که پای صندوق‌های رأی به نام او نوشته شد. به‌همین‌دلیل توصیه برادرانه‌ام به برخی افراد دل‌نگران این است که کمی هم از منظر منافع ملی و مصالح نظام و با رویکرد احترام به حقوق شهروندان برنامه‌های خود را دنبال کنند.