نظام از موهبت نقد مردم محروم مانده

✍️ علی نادربابایی
اگر حوادث اخیر کشور را مرور کنیم، بوضوح خواهیم دید که ریشه اینگونه رفتارها که از آن به اغتشاش نام برده می شود، در آموزه‌های چهار دهه اخیر نهفته است. نخست اینکه مردم ما هیچوقت اجازه اعتراضات مدنی و پیگیری مطالبات اقتصادی و سیاسی و فرهنگی را نداشتند و تمام اعتراضات  در راستای محکوم کردن بیگانگان بوده است. در تمام مراسم و مناسبت ها خشونت به فرزندان مان آموخته شده و همیشه مشت گره کرده و شعارهای مرده باد و زنده باد و پرچم سوزی و... نشانه‌های انقلابی بودن در میان قشر زیر پنجاه سال ترویج و تبلیغ شده است. از بزرگداشت ایام دهه فجر تا روز قدس و حتی تریبون های نمازجمعه با این روشهای خشونت آمیز همراه بوده است.

تمامی راهپیمایی‌ها در جهت تأیید عملکرد خودمان و محکوم کردن دیگران به جوانان ایران آموزش داده شده و هرگونه اعتراض و مطالبه اجتماعی با اتهام نشر اکاذیب و تبانی علیه نظام سرکوب شده است، از اعتراض به اسید پاشی ها تا مطالبات صنفی و سندیکایی از مشکلات معیشتی تا مطالبات سیاسی برای آزادی، از ایجاد فضای انتقادی مطبوعات و رسانه های مستقل تا جریانات دانشجویی و....! تا زمانی مورد تأیید نظام بوده که بر علیه بیگانگان باشد. در واقع نظام جمهوری اسلامی خودش را از این موهبت محروم نموده که توسط مردم خودمان مورد نقد قرار گیرد.

لذا قاطبه مردم با روشهای اصولی نقد و اعتراض آشنا نیستند و برای این مهم نیازمند تعامل با دولت، قوه قضائیه ، مجلس و حتی رهبری نظام هستیم. پرسشگری و مسئولیت پذیری را باید نهادینه کنیم از شهروند عادی تا بالاترین ارکان نظام باید مورد پرسشگری مداوم باشیم و همچنین پاسخگوی این پرسشها! در چند روز اخیر تمام حواس مسئولین نظام به بیگانگان بوده و با چند گوش شنیده و چندین تریبون پاسخ داده اند بی آنکه اندکی به مطالبات مردم گوش سپرده شود! از رأس تا تحت از رئیس‌جمهور تا وزیر و نماینده مجلس از دلسوز و غیر دلسوز همگی در فکر نحوه ساکت کردن مردم هستند و گاهی با دستپاچگی سخنانی گفته شده و سپس تکذیب شده است و هیچکس تاکنون اقدامی برای شنیدن صدای مردم انجام نداده و عزمی برای این کار از طرف مردم احساس نمی شود و به همین دلیل هنوز این اعتراضات ادامه دارد و علیرغم نبود انسجام و یکپارچگی، هرروز تصویر خشونت بیشتری را شاهد هستیم.

این رفتارها حاصل آموزه هایی ست که خودمان معلم آن بوده ایم، اگر جوانی ناآگاه اقدام به سوزاندن پرچم نموده ، مقصر خودمان هستیم که در این سالها فرهنگ پرچم سوزی را ترویج داده ایم ، اگر شعارهای مرده باد و زنده باد می شنویم بازهم از تعلیم خودمان است  اگر جایی به آتش کشیده شده و اگر از دیوار ساختمان دولتی بالا رفته اند حاصل بالا رفتن از دیوار سفارت خانه ها و آتش بازی ها بوده که هنوز وضعیت رسیدگی به پرونده شان برای مردم شفاف سازی نشده است. مسئولین محترم خود بهتر از شهروندان عادی میدانند که فساد در کدام بخشها ریشه دار شده است. اکنون زمان تسویه حساب های جناحی سپری شده و حتی از وحدت و همدلی سخن گفتن نیز بدون اقدام عملی بی نتیجه خواهد بود و مردم رامیتوان با روشهای سابق سرکوب نمود و زندانی کرد و... اما این روش جوابگو نیست. مردم به احترام از طرف مسئولین نیازمند اند.