تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۴/۱۸ ساعت ۱۷:۳۵
کد مطلب : ۱۸۲۱۶۱
چرا چینی‌ها هم از ایران رفتنی شدند؟
گروه اقتصادی: بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت در یک گفتگوی تلویزیونی از آخرین وضعیت صنعت نفت کشور گزارشی ارائه کرد.
از این گفتگو که مانند مانند همیشه با صراحت زنگنه همراه بود جمله «اگر دوستان در داخل اجازه دهند از پس دشمنان برمی‌آییم» آقای وزیر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت اما به نظر می‌رسد بخش دیگری از اظهارات زنگنه دارای اهمیتی بیشتری است و آن خبر کناره‌گیری عملی چینی‌ها از حضور در پروژه‌های نفتی ایران است.
چین که از نظر برخی در داخل کشور دوست و همراه ایران تصور می‌شود در کنار توتال فرانسه در دوران پسابرجام قراردادهای نفتی قابل توجهی را با ایران به امضا رساند. قراردادهایی که با وجود شباهت آن با قرارداد امضا شده با توتال هیچگاه مورد انتقاد و اعتراض رسانه‌ها و تریبون‌های جناح تندرو قرار نگرفت.
هنگامی که پس از اعمال دور تازه تحریم‌های نفتی و بانکی توتال و دیگر شرکت‌های غربی از پروژه‌های صنعت نفت و سایر صنایع ایران خارج شدند بسیاری این اقدام را نشانگر بدعهدی اروپایی‌ها دانستند و توجه جدی‌تر دولت به شرق را خواستار شدند. اکنون اما با افشاگری وزیر نفت مشخص شده که چینی‌ها و روس‌ها نیز عملکردی متفاوت از شرکت‌های غربی نداشته‌اند و پس از تحریم‌های ایالات متحده که بر اثر خروج آمریکا از برجام مجدداً اجرایی شده است در عمل همکاری اقتصادی با ایران به ویژه در حوزه نفت را متوقف کرده‌اند و بر خلاف خوش‌خیالی خوشبین‌ها به شرق رفتاری متفاوت با توتال و شرکت‌هایی مانند آن را نداشتند.
از این گفتگو کاز این نکته می‌توان به این نتیجه رسید که مسئله تحریم جدی‌تر از آن تصویری است که در رسانه‌های رسمی از آن ترسیم می‌شود و راه‌حل‌های خوشبینانه همچون حرکت به سمت و سوی قدرت‌های شرقی و یا کمک گرفتن از کشورهای همسایه همچون عراق در حد یک رویای شیرین است و بس.
واقعیت آن است که در حال حاضر به همان میزان که تحریم‌ها زندگی و معیشت روزمره مردم را با دشواری‌های جدی مواجه کرده است فعالیت صنایع کشور به خصوص در حوزه انرژی را نیز با مشکلاتی بی سابقه همراه ساخته که امکان هرگونه تحرک اقتصادی را سخت و گاه ناممکن می‌کند.
اظهارات اخیر وزیر نفت درباره تاثیر جدی تحریم بر صنعت نفت گوشه‌ای از آثار مخرب تحریم‌هایی است که هنوز برخی آن را نعمت می‌دانند و تصور می‌کنند با شعارهایی تاریخ مصرف گذشته همچون خودکفایی‌و یا کمک گرفتن از شرق در برابر غرب می‌توان بر آن غلبه کرد!
از این گفتگو که مانند مانند همیشه با صراحت زنگنه همراه بود جمله «اگر دوستان در داخل اجازه دهند از پس دشمنان برمی‌آییم» آقای وزیر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت اما به نظر می‌رسد بخش دیگری از اظهارات زنگنه دارای اهمیتی بیشتری است و آن خبر کناره‌گیری عملی چینی‌ها از حضور در پروژه‌های نفتی ایران است.
چین که از نظر برخی در داخل کشور دوست و همراه ایران تصور می‌شود در کنار توتال فرانسه در دوران پسابرجام قراردادهای نفتی قابل توجهی را با ایران به امضا رساند. قراردادهایی که با وجود شباهت آن با قرارداد امضا شده با توتال هیچگاه مورد انتقاد و اعتراض رسانه‌ها و تریبون‌های جناح تندرو قرار نگرفت.
هنگامی که پس از اعمال دور تازه تحریم‌های نفتی و بانکی توتال و دیگر شرکت‌های غربی از پروژه‌های صنعت نفت و سایر صنایع ایران خارج شدند بسیاری این اقدام را نشانگر بدعهدی اروپایی‌ها دانستند و توجه جدی‌تر دولت به شرق را خواستار شدند. اکنون اما با افشاگری وزیر نفت مشخص شده که چینی‌ها و روس‌ها نیز عملکردی متفاوت از شرکت‌های غربی نداشته‌اند و پس از تحریم‌های ایالات متحده که بر اثر خروج آمریکا از برجام مجدداً اجرایی شده است در عمل همکاری اقتصادی با ایران به ویژه در حوزه نفت را متوقف کرده‌اند و بر خلاف خوش‌خیالی خوشبین‌ها به شرق رفتاری متفاوت با توتال و شرکت‌هایی مانند آن را نداشتند.
از این گفتگو کاز این نکته می‌توان به این نتیجه رسید که مسئله تحریم جدی‌تر از آن تصویری است که در رسانه‌های رسمی از آن ترسیم می‌شود و راه‌حل‌های خوشبینانه همچون حرکت به سمت و سوی قدرت‌های شرقی و یا کمک گرفتن از کشورهای همسایه همچون عراق در حد یک رویای شیرین است و بس.
واقعیت آن است که در حال حاضر به همان میزان که تحریم‌ها زندگی و معیشت روزمره مردم را با دشواری‌های جدی مواجه کرده است فعالیت صنایع کشور به خصوص در حوزه انرژی را نیز با مشکلاتی بی سابقه همراه ساخته که امکان هرگونه تحرک اقتصادی را سخت و گاه ناممکن می‌کند.
اظهارات اخیر وزیر نفت درباره تاثیر جدی تحریم بر صنعت نفت گوشه‌ای از آثار مخرب تحریم‌هایی است که هنوز برخی آن را نعمت می‌دانند و تصور می‌کنند با شعارهایی تاریخ مصرف گذشته همچون خودکفایی‌و یا کمک گرفتن از شرق در برابر غرب می‌توان بر آن غلبه کرد!
