این است واقعیت سیاست در خاورمیانه!

گروه سیاسی: احمد زیدآبادی در یادداشتی با عنوان «آمریکا در پی چه پاسخی است؟» نوشت: در حالی که اظهارات مبهم و ضد و نقیض دونالد ترامپ در بارۀ چگونگی واکنش آمریکا به حمله علیه تأسیسات نفتی عربستان، ناظران و تحلیل‌گران را سردرگم کرده است، مارک اسپر وزیر دفاع دولت او از بررسی تمام گزینه‌ها برای پاسخ به این حملات خبر داده است.
تا کنون مشخص شده است که گزینۀ مورد نظر آمریکا، اقدام یکجانبۀ آن کشور به صورت یک حملۀ متقابل نظامی به ایران نخواهد بود. بنابراین، آمریکا در پی نوعی عملیات چند جانبه از سوی ائتلافی از کشورها برای پاسخ به حمله علیه تأسیسات نفتی عربستان است. در این میان، دولت بریتانیا به صراحت اقدام دسته‌جمعی را توصیه کرده و عربستان نیز با دعوت از سازمان ملل برای مشارکت در تحقیقات مربوط به شناسایی منشأ و عامل حملات، ظاهراً همین راه را برگزیده است.
با این حساب، احتمالاً آمریکا و بریتانیا و عربستان در صدد گشودن پای سازمان ملل به ماجرا هستند و علاقمندند از طریق شورای امنیت کار خود را پیش ببرند. شورای امنیت سازمان ملل اما در سال‌های اخیر به ندرت در بارۀ موضوعی بین‌المللی به اجماع رسیده است؛ بویژه آنکه بین اعضای شورا، از جمله چین و روسیه از یک طرف و آمریکا و متحدان غربی‌اش از طرف دیگر، اختلافات اساسی در بارۀ نظم بین‌الملل بروز کرده است.
بدین ترتیب ،کشاندن ماجرا به شورای امنیت ممکن است صرفاً اتلاف وقت تصور شود بخصوص اینکه پکن و مسکو تمایلی به تشدید فشارها علیه ایران ندارند.
با این همه، در موضوع خاص حمله به تأسیسات هسته‌ای عربستان داستان با موارد دیگر تا اندازه‌ای تفاوت دارد. چین و روسیه هر دو با عربستان روابط دوستانه و نزدیکی دارند و چینی‌ها به طور مشخص اقتصادشان به جریان آزاد نفت از کشورهای عرب منطقه گره خورده است. بنابراین، این دو کشور با هر گونه تحرکی که ثبات سیاسی عربستان را به مخاطره اندازد و یا جریان صدور نفت را مختل کند؛ به شدت مخالف‌اند.
بدین جهت، هر گونه موضع‌گیری شورای امنیت در بارۀ نوع پاسخ به عملیات موشکی و پهپادی علیه صنایع نفت عربستان، قابل پیش بینی نیست و روند رویدادها بستگی به میزان اعتبار و محکمه‌پسندی اسناد و مدارکی دارد که سعودی‌ها به کمک کارشناسان سازمان ملل بتوانند در مورد ادعایشان مبنی بر دخالت ایران در حملات، به شورای امنیت ارائه کنند.
با این حال، تقریباً غیرممکن است که شورای امنیت جواز حمۀ نظامی متقابلی را به آمریکا و متحدان آن علیه ایران بدهد. شورای امنیت در صورت پذیرش اعتبار اسناد و مدارک احتمالی سعودی‌ها حداکثر ممکن است تا صدور قطعنامه‌ای در جهت محکومیت ایران پیش برود.
این اقدام البته شکست دیپلماتیک سنگینی برای جمهوری اسلامی تلقی خواهد شد و از نقطه نظر سیاسی، نشانۀ انزوای بین‌المللی آن به شمار خواهد رفت. در عین حال چنین قطعنامه‌ای دست آمریکا و متحدانش را برای اعمال فشار سیاسی و اقتصادی و حتی در صورت لزوم نظامی علیه تهران باز خواهد گذاشت. در واقع هدف اصلی عربستان و آمریکا از کشاندن احتمالی پرونده به شورای امنیت نیز همین است.

واقعیت سیاست در خاورمیانه!
دو کشور مهم مسلمان منطقه به جان هم افتاده‌اند در حالی که در بیخ گوششان بنیامین نتانیاهو با خیال راحت از انضمام درۀ اردن، شمال بحرالمیت، بخشی از شهر الخلیل و دیگر مناطق کرانۀ باختری رود اردن به اسرائیل خبر می‌دهد! چه چیزی در این میان اشکال دارد؟ دقیقاً همه چیز! این است واقعیت سیاست در خاورمیانه!