اعتراض حق مردم است اما عملا نیست!

گروه سیاسی: امیرحسین مصلی، روزنامه نگار در یادداشتی با توجه به حوادث اخیر و اعتراض ها نسبت به افزایش قیمت بنزین در کشور و استاندارد های دوگانه مسئولان نوشت: همین دو سال پیش بود که پس از ناآرامی های دی ماه سال 96 که مردم به گرانی ها اعتراض داشتند، تمام مسئولان یکپارچه شعار می‌دادند: اعتراض حق مردم است! حتی صحبت از لزوم اختصاص مکان هایی خاص برای تجمعات مسالمت آمیز مردم به میان آمد؛ اما حالا که باردیگر مردم به افزایش ناگهانی "قیمت بنزین" اعتراض دارند با آنکه مسئولان کماکان صحبت از حق اعتراض مردم می کنند اما در عمل راهکاری برای اعتراض قانونی و مسالمت آمیز برای مردم وجود ندارد! متاسفانه با عقب نشینی نمایندگان مجلس حتی راهی برای پیگیری مطالبات معترضان از مجاری قانونی هم نیست.
در این میان نه احزاب اصلاح طلب و اصولگرا و دیگر نهادهای مدنی که خود را برای تبلیغات انتخاباتی آماده می‌کنند تمایلی دارند که در این رابطه طبق اصل 27 قانون اساسی درخواست راهپیمایی اعتراضی بدهند؛ و نه وزارت کشور و دیگر مقامات امنیتی مایل هستند تا مجوزی به چنین درخواستی هایی بدهند! در چنین شرایطی که در میان مسئولان کشور اراده ای برای ساماندهی به اعتراضات مسالمت آمیز مردم از مجرای قانون وجود ندارد، مشخص است که بستری برای به خشونت کشیده شدن اعتراضات و همچنین سواستفاده احتمالی گروه های تندرو و عوامل بیگانه از چنین بستری ایجاد می شود.
حال مسئولان با چه منطقی می گویند از اعتراضات حمایت می کنیم اما از اغتشاشات نه؟! مگر با بی‌تدبیری آنان مرزی بین اعتراض و اغتشاش باقی مانده است؟ خاصه آنکه طی یک سال اخیر مسئولان از رسانه‌ها و تریبون های رسمی همواره اخبار مرتبط با تظاهرات "جلیقه زردها" که در اعتراض به گرانی 2درصدی قیمت بنزین به خیابان های شهرهای مختلف پاریس آمده بودند را پوشش گسترده ای دادند. آنهم در راستای مقابله با استکبار جهانی و سرمایه داری! 
و صداوسیما نیز به عنوان بزرگترین متولی فرهنگسازی در کشور نیز به شکل مرتب با پخش تصاویر تخریب اماکن عمومی و دولتی به دست شورشیان فرانسوی در اعتراض به سیاست های اقتصادی دولت "امانوئل مکرون" عملا از چنین حرکت هایی حمایت کرده است. اکنون آنها چطور می توانند وقوع چنین وقایع ساختار شکنی را در ایران محکوم کنند؟ و مردم چطور باید به این گفته ها اعتماد داشته باشند.؟!