«مردم ايران» در ادبيات افراطيون يعني «خودشان»

کامران منصوری جمشیدی

---

تا این مرحله محلی برای مناقشه بین جناحهای سیاسی درون نظام نیست و نباید باشد از منظر همراهی و قبول قلبی و بروز احساسات دورنی نیز از همه رسانه‌هاي جناح و گرایشات مختلف سیاسی، تا چند روز بعد از انتخابات جملگی با تیتر‌هاي نظیر: تجلی حماسه سیاسی ـ شکوه حضور ـ عظمت مشارکت.... و از این قبیل عناوین خود را در شادی این انتخاب شریک دانستند. پس مشکل کجاست که هنوز چند ماهی از کار دولت منتخب نگذشته تخریب ها، تهاجمات، سیاه نمایی‌ها و بحران سازی‌هاي روزانه جای آن تیتر‌هاي همدلی و همراهی را گرفته است.

اگر تنها همان روزنامه مشهور خاص و عام چنین مي‌کرد جای نگرانی نبود که اقتضای طبیعت ایشان نیش البته از سر کین است، اما هنگامی که فعالیت و جنب و جوش گروههای فشار موسوم به (خودسرها) افزایش یافته و لنگه کفش بدست، دشنام بر لب و لگام گسیخته در سخنرانی‌ها و همایش‌ها وجود مخل نظم و اخلاقشان حاضر است، زمانیکه حتی در بخشهایی از رسانه ملی تبلیغ تخریب و زیر آب زنی جلوه گر است و وقتیکه از بلندگوها و تریبون‌ها فریاد تفرقه افکن و اتحاد شکن و ناسزا گو بلند است، فضا مخاطره آمیز و هوا ناجوانمردانه و مسموم پیش بینی میشود و جای نگرانی دارد.

جالب اینکه آن بانگ و فریاد‌ها نظر خویش را صریح و به شخصه نمی گویند، بلکه در کسوت سخنگوی همه مردم، بی آنکه از مردم نیابتی داشته باشند حرف دل خود را از زبان مردم گفته و با این مردم بازی قصد خود یعنی بحران سازی را دنبال میکنند. چرا بحران؟ چون اخلاق جوانمردانه ای در رقابت ندارند و هنگامیکه رقیب را برتر مي‌بینند بجای اینکه خود را بالا بکشند حریف را مي‌خواهند پایین بیاورند. واژه‌هایی ترکیبی مانند مردم عزیز، ملت آگاه و مردم فهیم پیش درآمدی برای تحریف نظر و خواست همان مردم عزیز مي‌باشد.

"مردم عزیز نمی‌خواهند"، "ملت فهیم نمی‌گذارند"... باید با این دوستان گفت مردم کجا و کی به شما نیابت و وکالت داده‌اند؟ این مردم كه همین چند ماهه پیش با وجود کاندیدهای همفکر شما با بیش از 18 میلیون رای به گفتمانی غیر از گفتمان شما نظرشان این بوده که حداقل برای این چهار سال روشی غیر از روش شما را برای اداره کشور مي‌پسندند. چرا باز مي‌فرمائید مردم؟ مردم عزیز به چه زبان و به چه طریق باید اعلام نظر نمایند که نظرشان بر شما معلوم شده و تحریف نشود و از زبان آنها اعلام نظر نگردد؟ آیا رفراندومی گویاتر و مقبول تر از انتخابات ریاست‌جمهوری بر اساس قانون اساسی و میثاق ملی زیر نظر شورای نگهبان وجود دارد که برای شما رفع شائبه نماید؟

اگر از نظر مردم می‌گوئید که 24 خرداد امسال نظرشان این بود دولتی سرکار بیاید که در برنامه‌هاي اعلامی و بی پرده و منتشر شده اش، در بحث سیاست داخلی اعتدال و احترام به حقوق شهروندی و آزادی بیان و همچنین در بحث سیاست خارجی رفع تنش و تعامل حکیمانه با جهان را مورد نظر داشت. مي‌توانید و حق شماست به این سیاستها نقد داشته و حتی مخالف باشید، اما نگویئد مردم مخالفند بفرمائید بخشی مخالفند یا بهتر آنکه بگوئید ما مخالفیم. شخصی فرموده بود: (مردم چه کاره هستند که نظر بدهند) خب ایشان صادقانه و رو راست ایدئولوژی و نظرش را بیان کرد و فریب و تظاهر ننمود. حال اینکه اگر مردم نباشند و نخواهند، نظر ایشان به چه کار مي‌آید و یا اینکه خداوند اینهمه پیامبر و رسول برای جلب نظر و بشارت مردم فرستاده چه فحوایی دارد مجال و جای دیگر مي‌طلبد اما چرا برخی از کیسه مردم خرج می‌کنند؟

هشت سال دولت اصولگرا دولت منتخب شد و هر سیاست داخلی و خارجی را که منظور داشت پیاده کرد و مردم متنعم از سود و زیان آن صبر کردند تا گاه انتخاب بعدی فرا رسد و اینبار نظرشان این بود که دولتی با شعار و خط مشی معلوم و مذکور در تبلیغات و اعلام مواضع ها، زمام امور را بدست بگیرد. چرا برخی نمی‌توانند صبر کنند تا کار به نتیجه برسد و آنگاه نتیجه را به نقد و بررسی و تخریب و تفسیر بنشینند.

این اعمال فشارها، تعجیل در به چالش کشیدن نظر و حق رای مردم نیست؟ آیا مي‌دانند در برابر مردم ایستاده اند؟ می‌دانند که نظر مردم غیر از نظر ایشان بوده و مردم این را بخوبی می دانند؟ مردم مسئله دیگر را هم بدانند که، ادامه این چنین رفتار و کرداری احتمالا به آنجا ختم خواهد شد که عنقریب است روزی که از اینهمه تحریف و حرف بر زبان مردم نهادن به ستوه آمده پرده شرم و حیا دریده و اصل حق رای مردم را به ناچار منکر شده و بی اغماض بجای مردم بگویند ما.