گروه جامعه: سهیل محمودی شاعر در صفحه شخصی اش نوشته است: جمع کنید این بساط ماهوارهی میمون هوا کردن و تابلوهای "فرزند بیشتر زندگی شادتر " و "با یه گل بهار نمیشه" و خُرده فرمایش های اینگونه را...! همین امشب، ساعت حدود بیست و دو و سی دقیقه بود. برای خرید خُرده ریزهای خانه و مقداری مواد غذایی و چهارتا خِرت و پِرت یخچالی ، ماشین را روشن کردم که بروم فروشگاه شهروند میدان آرژانتین. باید از چند تا خیابان و چهارراه و ... گذر ميکردم. بدون استثنا پشت هر چراغ قرمزی که ایستادم، تعدادی مرد و زن و دختر بچه هایی ده یازده ساله یا داشتند فال حافظ ميفروختند یا گُل ... و یا گدایی ميکردند ! اشک امانم نمی داد پشت فرمان. من شاعرم و نویسنده و صدای این مردم. شریک غم و شادی هایشان. و مردم اعماق - که از میان آنها برخاسته ام و از همانهایم - با این رنجها و دشواری هایشان، طلبی کلان از همچو منی دارند . چه باید ميکردم جز لعن و نفرینی به این اوضاع؟ لعن و نفرینی که نهایتا از شعرهایم سر برخواهد آورد و روسیاهی این روزگار را ثبت و ضبط خواهد کرد برای آیندگان ... اما فعلا اینجا در گوشهایی - اگر شنوا باشند - فریاد ميکنم: جمع کنید این بساط ماهوارهی میمون هوا کردن و تابلوهای " فرزند بیشتر زندگی شادتر " را...!
به جای هزینه های میلیاردی واسه این تبلیغات مضحک همون رو دست چند تا محتاج رو بگیرند (188036)