کارگردانی که نقش روزگار خود را می سازد

امروز پنجشنبه (هفتم مرداد) مصادف با سالروز تولد کارگردانی از سینمای ایران است که نسل‌های مختلف با شخصیت‌های فیلم‌هایش همذات‌پنداری کردند؛ کارگردانی که به گفته‌ی خودش، همواره سعی کرده «نقش روزگار خود را بسازد».

او می‌گوید: نویسنده نیست، اما می‌نویسد و شاعر نیست، اما شعر می‌نویسد. کیمیایی ادامه می‌دهد: غیر از این هم نمی‌توانم باشم. «جسدهای شیشه‌ای» را نمی‌توانم داشته باشم و ننویسم.

کیمیایی که با ساخت «بیگانه‌ بیا» وارد عرصه فیلم‌سازی شد، با ساخت «قیصر» روندی از فیلم‌سازی را در پیش گرفت که جرقه‌های امیدوارکننده‌ای را برای آینده‌اش رقم زد. او بعد از ساخت «قیصر» در سال 1348، هر یک یا دو سال، یک فیلم ساخت؛ تا سال 59 که «خط قرمز» را کارگردانی کرد که البته این فیلم هیچ‌گاه به نمایش درنیامد و تا شش سال بعد فیلمی نساخت.

او سرانجام در سال 1365 «تیغ‌ و ابریشم» را ساخت. بعد از ساخت این فیلم نیز روند فیلم‌سازی‌اش را همانند گذشته هر یک یا دو سال با یک فیلم ادامه داد، تا سال 1378 که «اعتراض» را ساخت و بعد از آن تا پنج سال فیلمی نساخت.

سرانجام در سال 1383 «سربازهای جمعه» و دو سال بعد فیلم «حکم» و یک سال بعد از نمایش این فیلم، «رئیس» را ساخت که در سال 86 اکران شد. مسعود کیمیایی زمانی در جمع دانشجویان گفته بود: فیلم‌هایم هیچ‌گاه مورد حمایت خاصی نبوده‌اند؛ بنابراین هدایت نیز نشده‌اند و درعین این‌که هر کدام نماینده‌ی دوران خودشان هستند، هیچ‌وقت به سمت کهنگی تاریخی نرفته‌اند.

«محاکمه در خیابان»، «جرم» و «متروپل» دیگر ساخته‌های کیمیایی هستند. او این روزها فیلم جدیدش با عنوان «قاتل اهلی» را به عنوان بیست‌وهفتمین فیلم سینمایی‌اش در حال فیلمبرداری دارد. کیمیایی در سال 88 به مناسبت چهلمین سال ساخت «قیصر» در مستندی بنام «قیصر، 40 سال بعد» ساخته مسعود نجفی مقابل دوربین رفت.