بی‌عدالتی صدای معلمان را بلند کرده است

 ظرف چند روز گذشته، برخی شهرهای ایران شاهد تجمع فرهنگیان بوده است، تجمعاتی در اعتراض به حقوق صنفی‌شان که با برخوردهای امنیتی رو‌به‌‌رو شد و برخی چهره‌ها در دولت و مجلس هم نسبت به آن واکنش نشان دادند. سید طاهر قادرزاده یکی از اعضای کانون صنفی معلمان دلیل تجمع معلمان را بی‌عدالتی‌هایی اعلام می‌کند که سال‌ها است در حق آن‌ها اعمال می‌شود و می‌گوید: «آنچه که باعث شده این بار هم صدای معلمان بلند شود بی‌عدالتی است. مطالبات معلمان به چند دسته تقسیم می‌شود، یک بخش از اعتراض‌ها مربوط به فرهنگیان شاغل است، بخشی دیگر مربوط به بازنشسته‌ها و بخشی دیگر به مصالح دانش آموزان.»او ادامه می‌دهد: «قسمت بزرگی از مطالبات شاغلان و بازنشسته‌ها به مسائل معیشتی برمی‌گردد، مسائلی مانند بیمه بازنشسته‌ها که یکی از ضعیف‌ترین بیمه‌های دولتی است و همچنین حقوق زیر خط فقر معلمان.

او می گوید: سال‌ها است که به ما گفته می‌شود که این وضعیت تغییر می‌کند اما هر سال دریغ از پارسال. میزان افزایش حقوقی که برای معلمان در سال 97 در نظر گرفته شده نزدیک به هفت درصد بیشتر از سال گذشته است. این یعنی حقوق معلمان حتی به اندازه تورمی که دولت برای سال 97 پیش‌بینی کرده افزایش نداشت. این در حالی است که با توجه به افزایش قیمت ارز قطعاً معادلات بازار به هم خورده است.»قادرزاده می‌گوید: «این مقدار افزایش حقوق و تسهیلات معیشتی که به معلمان داده می‌شود با هیچ نهاد دولتی دیگری قابل مقایسه نیست. بالاخره دلیل این تبعیض باید برای ما روشن شود. اگر دولت پول ندارد پس فلان ارگان و وزارت‌خانه هم باید وضعیتی مشابه ما داشته باشد. اگر دولت پول دارد پس چرا معلمی که یکی از سخت‌ترین مشاغل دولتی را دارد باید بسیار کمتر از بقیه کارمندان دولت حقوق و مزایا دریافت کند.»
 
این عضو کانون صنفی معلمان بخشی از دلیل اعتراض فرهنگیان را سیاست‌های غلط آموزشی می‌داند و می‌گوید: «فرهنگیان فقط منتقد وضعیت خودشان نیستند بلکه به سیاست‌هایی مانند خصوصی‌سازی فزاینده و پولی کردن آموزش که به دانش‌آموزان و نسل آینده جامعه صدمات جبران‌ناپذیری می‌زند، انتقاد دارند.»قادرزاده تجمع معلمان را یکی از مدنی‌ترین و صلح‌آمیزترین رفتارهای اجتماعی می‌داند و می‌گوید: «آن‌هایی که سعی می‌کنند این تجمعات را بهم بزنند و آن را امنیتی کنند، در به آشوب کشیدن رفتارهای مدنی نقش دارند نه معلمانی که در اعتراض به وضعیت معیشت و همچنین سیاست‌های مخرب آموزشی تجمع آرام را تنها راه پیش روی خودشان دیده‌اند.»