افروغ:سیل‌زدگان می‌دانندچه فردی خدمت می‌کند

گروه سیاسی_ رسانه ها: روزنامه ایران با دکترعمادافروغ در باره میزان اعتماد عمومی در جامعه بعد از سیل اخیر را به بحث گذاشته است.بخشهایی از این مصاحبه را می خوانید:

الان از دید شما چه اتفاقی افتاده؟
به نظر من این اتفاقات باعث شد در آن وضعیت بحرانی ترک ایجاد شود و این یک فرصت است.

یعنی بحران ما از بین رفته؟
نه، این اتفاقات فقط یک فرصت است که اگر استفاده شود ما از وضعیت بحران خارج می‌شویم و در غیر این صورت تشدید دوچندان بحران را در پیش رو داریم. این یک فرصت است که دولت و حاکمیت بیایند و به اعتماد ملت و دولت عمق بدهند.از این منظر حاکمیت ما در مدیریت وضعیت سیل هر چه فعال‌تر و منسجم‌تر باشد، خروجی آن برای تحکیم اعتماد متقابل ملت و حاکمیت بیشتر است. من اسم نمی‌خواهم بیاورم اما مردم می‌فهمند که فلان مقام دولتی که از روز اول در صحنه بوده و از فرط اینکه انرژی گذاشته نای صحبت در مصاحبه را ندارد، دارد خدمت می‌کند. در مقابل هم وقتی می‌شنوند فلان مسئول در خارج از کشور است و مدیریت بحران را رها کرده، آن را هم می‌فهمند.این فرصت مناسبی است که دولتمردان ما و مسئولان ما بیایند از جان مایه بگذارند، هماهنگ و یکپارچه عمل کنند و بر اساس نظر کارشناسان کار کنند تا اعتماد جامعه برگردد. مردم تشخیص می‌دهند که افرادی دارند 24 ساعته کار می‌کنند و دلمشغولی در این زمینه دارند و خوشحال هستند بابت داشتن این دست مسئولین. از آن طرف هم درباره عده‌ای که می‌روند تصویربرداری می‌کنند و عکس می‌گیرند هم آگاهی دارند. نباید گمان کنیم که مردم فرق بین تبلیغ و خدمت را نمی‌فهمند.

اینکه نهادی با امکاناتی به صحنه می‌رود و مدام گزارش می‌دهد که فلان کردم و بهمان کردم، یک نهادی هم بی سر و صدا کارش را بکند و بلندگو هم ندارد برای مردم قابل تشخیص است. اغراق در این کارها هم خوب نیست. مردم تشخیص می‌دهند که چه کسی از این اتفاقات دارد بهره‌برداری تبلیغاتی می‌کند و اگر آن فرد خدمات زیادی هم کرده باشد با این کار رسانه‌ای اشتباه نه تنها آن خدمات را در عرصه اعتماد عمومی هدر می‌دهد که کار تبلیغاتی‌اش ضربه به اعتماد مردم هست. چون مردم فکر می‌کنند از مشکل و رنج آنها دارد در برخی جهت‌های سیاسی سوء استفاده می‌شود. من فکر می‌کنم امروز باید رسانه کسانی شد که دارند خدمت می‌کنند و تریبونی ندارند.

ما این روزها با گزارش‌ها، اخبار، تصاویر و فیلم‌هایی از انتقاد مردم منطقه به وضعیت خدمات رسانی مواجه هستیم. شما اینها را چگونه با گزاره ترک خوردن بحران اعتماد ملت و حاکمیت منطبق می‌کنید؟
اینها فرصت هستند برای ما. اولاً تصویر کلی که ما از واقعه داریم ترمیم شکاف‌های ایجاد شده در همبستگی و اعتماد عمومی است. اما این به این معنا نیست که در این میان کاستی وجود ندارد. ثانیاً این به آن معنا نیست که اگر اعتراضی وجود داشت، معترض یا معترضین از دایره اعتماد ملت و دولت خارج شده‌اند. این فرد حقی دارد و از آن استفاده می‌کند. اتفاقاً حتی می‌شود بین بروز این حق و آن اعتماد گره زد.آن حالتی که بوی اعتماد از اعتراضات به مشام نرسد با این اعتراض‌ها فرق دارد. ما در آن حالت خطرناک نیستیم. شما نباید نگاه صفر و یکی داشته ‌باشید و بگویید یا اعتماد هست یا نیست. بخش زیادی از این اعتراض‌ها ناشی از این است که افراد معترض فکر می‌کنند کمک‌رسانی به آنها یا بیشتر از آنچه هست امکانپذیر است یا آنچه می‌شود دچار بزرگنمایی شده. اما مسأله مهم‌تر من این نیست، می‌شود بر سر این ارزیابی که من کردم مناقشه کرد.

اما باز هم تأکید می‌کنم مسأله مهم‌تر از نظر من امکانی است که این وضعیت برای افزایش اعتماد به دولت و حاکمیت ایجاد کرده. اگر جایی اعتراض هست باید برویم ببینیم چرا اعتراض هست. اگر شکاف هست مردم را فریب ندهیم. ما نمی‌توانیم در نظامی که شعارهای اخلاقی می‌دهد مردم را فریب دهیم. باید ببینیم اگر اغوایی هست آن را بیان کنیم. به خدا قسم اگر اغواها و فریب‌ها را بگوییم اعتماد مردم به حاکمیت و دولت خراب نمی‌شود که هیچ، چند برابر خواهد شد.بخش عمده ضربه‌ای که به اعتماد ملت و دولت در این کشور خورده از نظر مسائل مادی نیست، از این نظر است که حرف‌ها و اعتراض‌ها شنیده نشده.در همین شرایط نامساعد اقتصادی ما اگر صدای اعتراض را بشنویم، جلوی اغوا را بگیریم و رو راست باشیم یک جهش بزرگ در اعتماد بین ملت و دولت رخ می‌دهد. الان هر رسانه‌ای می‌خواهد توجیه‌گر نهادی باشد که به او منتسب است یا با آن نزدیکی فکری و سیاسی دارد. در میدان مدیریت بحران که اولین لازمه‌اش همکاری ملی است، جریان رسانه‌ای غالب در کشور نهادهای ملی را روبه‌روی هم قرار داده است. این غلط است. خیلی خوب است اگر ایرنا یا روزنامه ایران ضعفی در دولت را کشف کنند و آن را بگویند. این تبلیغ و تقویت دولت است.

شما به درستی می‌گویید این سیل و صحنه مدیریت بحران آن می‌تواند زمینه‌ساز ترمیم اعتماد در جامعه باشد. سؤال این است از این ظرفیت در مجموع چقدر استفاده شده؟
به نظر من الان از نظر اعتماد ملت و حاکمیت در این 20 روز وضعیت ما بهتر شده که البته این نیاز به پیمایش دارد. تصویر کلی که تا اینجا به دست آمده، بیانگر نوعدوستی و همکاری بوده. ما سال‌هاست که حسرت وضعیت اجتماعی زمان جنگ را می‌خوریم. در همان زمان جنگ مگر همه چیز خوب بود؟ آیا آن زمان همه چیز هماهنگ و منظم بود؟ اتلاف انرژی و زمان نبود؟ موازی کاری نبود؟ تصمیم اشتباه نبود؟ چرا بود، همه اینها بود. ولی روح کلی و جریان کلی همبستگی و فداکاری و فتوت بسیار برجسته‌تر از این نارسایی‌ها وجود داشت چون در عمل حجم آن بسیار بیشتر بود و در جامعه عمیق‌تر شده بود. من فکر می‌کنم برخی نشانه‌های واقعی را نباید به کل وضعیت تعمیم داد. آنها واقعی هستند اما کلیت موقعیت را تشکیل نمی‌دهند.