آیا روحانی درگیر حاشیه‌ها شده است؟

دکتر هوشنگ عطاپور

---

تاثیر عمیق این سخنان در بین افکار عمومی، موجبات نگرانی مخالفین تندروی دولت را فراهم ساخت؛ به همین دلیل هم اقتدارگرایان تابلو دار که قرائت ویژه و بسیار تنگ و محدودی از دین دارند و همچنین برخی اصول گرایان به ظاهر طرفدار دولت، به تاکتیک جدیدی متوسل شدند و آن، "انتقاد از ریيس‌جمهور به دلیل ورود به مسائل حاشیه‌ای!"

این انتقاد، هر چند در ظاهر دلسوزانه به نظر می رسد؛ ولی در واقع ناشی از هراس تندروها، از تداوم موضع گیری منطقی و مستدل دکتر روحانی در آینده است. زیرا رئیس محترم جمهور به راحتی توانست در چند سخنرانی، بار دیگر تفوق و برتری خود را بر رهبران جریان افراطی اقتدارگرا و رقبای انتخاباتی خود در دفاع از حقوق اساسی مردم و پیگیری وعده های انتخاباتی اثبات نماید. به دلایل زیر مواضع اخیر دکتر روحانی نه تنها "ورود در حاشیه سازی های رقبا " نیست، بلکه «ضرورت گفتمان سازی اعتدال و اصلاحات در جامعه ی ایران معاصر» است که مطالبه ی جدی مردم به ویژه حامیان واقعی دولت است:

رئیس جمهور، «شخص دوم مملکت» است که به شکل مستقیم توسط مردم انتخاب می شود.در جریان انتخابات، نامزدهای ریاست جمهوری برنامه های خود را به مردم عرضه می کنند.در نهایت پیروزی هر نامزد، به منزله ی تایید برنامه های ارائه شده است.به دیگرسخن، مردم با رای دادن به یک نامزد، برنامه های وی را تایید و به آن برنامه ها و شعارها، «مشروعیت سیاسی» می دهند. این «مشروعیت سیاسی» باید مورد احترام اقلیت شکست خورده باشد.

از طرفی، ضمانت اجرایی این برنامه ها، رأی، اراده و خواست مردم است ؛به همین دلیل،اقلیت باید به خواست اکثریت احترام بگذارد و تمکین نماید؛ نه این که هر روز از تریبون های مختلف و بهانه های نخ نما شده علیه این برنامه های دارای مشروعیت سیاسی سخنرانی نمایند و در جاهایی که قدرت در ختیارشان است، چوب لای چرخ دولت قرار دهند.

واقعیت آن است که، جریان اقتدار گرا همیشه تلاش می نماید رئیس جمهور را محدود به «ریاست قوه  مجریه» نماید و حوزه های اساسی تصمیم گیری و سیاست گذاری ملی را از دست ریاست جمهوری خارج بکند. به عبارت ساده تر، رئیس جمهور را به «تدارکاتچی نظام سیاسی» تبدیل نماید. در صورتی که مردم از رئیس جمهور توقع دارند، "مسوولیت گفتمان سازی در عرصه ی ملی داشته باشد " و کشور را با اختیارات، قدرت، مسوولیت، درایت و تدبیری فراتر از رئیس قوه ی مجریه، اداره نماید. زیرا بر اساس نص صریح قانون اساسی، رئیس جمهور مسوولیت های فراتر و بالاتر از ریاست قوه ی مجریه دارد که یکی از این مسوولیت ها، اجرای قانون اساسی و تضمین حقوق شهروندی است.

مواضع اخیر دکتر روحانی در برابر یکه تازی های تندروها، از این جهت بسیار مهم است که ایشان در راستای انجام ماموریتی که قانون اساسی بر عهده اش گذاشته است، به دفاع از حقوق اساسی و قانونی شهروندان جمهوری اسلامی در برابر اقتدارگرایانی پرداخته است که می خواهند مردم را به زور به بهشت ببرند! زیرا مردم، انتظار دارند که رئیس جمهور به آن چه که وعده داده است؛ عمل بکند و نباید اجازه دهد رقبای شکست خورده در فرایند چرخش مسالمت آمیز قدرت، آن چه را که در انتخابات به آن دست نیافته اند؛ با تشکیل و سازماندهی گروه های فشار و نیروهای خودسر، به آن برسند.

آیا مردم می پذیرند که رئیس جمهورشان، در برابر افرادی که باذادبیاتی تحقیر و توهین آمیز با مخالفین خود برخورد می کنند، اخلاق سیاسی را زیرپا گذاشته و نخبگان، دلسوزان و پیشکسوتان انقلاب را با برچسب های جاسوس، فتنه گر، وطن فروش و ... مورد اتهام قرار می دهند ؛ سکوت بکند؟ قطعا مردم هرگز راضی نخواهند بود که تندروها میدان دار عرصه های سیاسی شوند و دلسوزان نظام را ملکوک کنند ؛ بدون آن که مورد نقد قرار بگیرند.

به همین دلیل، مواضعی که دکتر روحانی در برابر تندروها گرفته است و بسیار مورد اسقبال افکار عمومی قرار گرفته، نه تنها درگیر شدن ریاست جمهوری در حاشیه ها نیست؛ بلکه پرداختن به مهمترین دغدغه های مردم است. دغدغه های فروخفته ای که در این 8 سال و با گردوخاکی که «کاسبان فتنه» به پا کرده اند؛ بی پاسخ مانده است. زیرا آن چه که اکنون نیاز جامعه ی ایرانی است و عطش آنها را بعد از این دوره ی فترت فرو می نشاند، عبارت است از «ترویج گفتمان اعتدال، عدالت و اصلاحات، ارائه ی سیمای رحمانی از دین اسلام و معرفی الگوی اسلامی از حکمرانی خوب».
برای گفتمان سازی هدف متعالی فوق، چه کسی بهتر از رئیس جمهور دولت تدبیر و امید؟