گروه بین الملل: در روز ۱۸ اوت سال ۱۹۷۲، برنامه خبری «آکتوئله کامرا» از تلویزیون دولتی جمهوری دموکراتیک آلمان (آلمان شرقی) گزارش جالب و عجیبی پخش کرد.
در این گزارش به مراسم انتقال حاکمیت یک جزیره در دریای کارائیب اشاره میشد که فیدل کاسترو، رهبر وقت کوبا، به آلمان شرقی هدیه داده بود.
این جزیره که در آن زمان با نام «کایو بلانکو دل سور» شناخته میشد، یک جزیره کوچک به وسعت ۷ کیلومتر مربع، به عرض ۵۰۰ متر و طول ۱۵ کیلومتر بود که در خلیج کازونس واقع شده بود.
در همان روز نام جزیره به «کایو ارنستو تلمان» یا جزیره ارنست تلمان تغییر کرد که سیاستمدار و رهبر حزب کمونیست آلمان در دوره جمهوری وایمار بود و در سال ۱۹۴۴ به دستور آدولف هیتلر اعدام شد.در مراسم انتقال حاکمیت جزیره جدید و تغییر نام آن رسمی به «ارنستو تلمان»، برنامه خبری آکتوله کامرا مراسم رونمایی از تندیس این سیاستمدار کمونیست آلمانی را نیز پخش کرد.
در این مراسم سفیر آلمان شرقی و تعدادی از مهمانان این کشور، به همراه دهها نفر از نمایندگان کوبایی حضور داشتند.همه چیز در جریان یک بازدید رسمی فیدل کاسترو از برلین در ژوئن ۱۹۷۲ آغاز شد.کاسترو به دعوت اریش هونکر، دبیر کل وقت حزب اتحادیه سوسیالیستهای آلمان، مهمترین حزب سیاسی آلمان شرقی، به این کشور سفر کرده بود.
گفته میشود که این سیاستمدار آلمانی یک خرس عروسکی را که نماد برلین است، به فیدل کاسترو هدیه داده بود.
اما هدیه کاسترو به آلمان شرقی بسیار سخاوتمندانهتر بود: یک جزیره در دریای کارائیب.روزنامهها در آن زمان گزارش دادند که کاسترو در ساختمان شورای دولتی آلمان شرقی، نقشهای از کوبا را مقابل هونکر پهن کرد و به جزیره کوچکی که بخشی از مجمعالجزایر «کایوس بلانکوس دل سور» بود، اشاره کرد.کاسترو برای هونکر توضیح داد که هدیه کوبا به آلمان شرقی در «خلیج خوکها» واقع شده است؛ جایی که «امپریالیستها به آن حمله کرده بودند».
کاسترو اعلام کرد که جزیره به عنوان «یادبودی از یک فرزند برجسته مردم آلمان» به اسم ارنست تلمان نامگذاری خواهد شد.رهبر کوبا همچنین به میزبانان آلمانی خود گفت که ساحل کوچک این جزیره غیرمسکونی «ساحل آلمان شرقی» نامیده خواهد شد.
هدف از اهدای این سرزمین کوچک به آلمان شرقی، تبدیل آن به یک «مقصد گردشگری کمونیستی» برای شهروندان آن کشور بود.
ارنست تلمان، که امروز به عنوان پدر جنبش مارکسیستی-لنینیستی آلمان شناخته میشود، سال ۱۹۳۳ از سوی گشتاپو دستگیر شد و پس از تحمل ۱۱ سال حبس در زندان انفرادی، در سال ۱۹۴۴ به دستور آدولف هیتلر اعدام شد.طرح تبدیل این جزیره به مقصد گردشگری کمونیستی در کارائیب، به دلیل مشکلات اقتصادی آلمان شرقی، هرگز محقق نشد.
این جزیره که از ژوئن ۱۹۷۲ به عنوان بخشی از قلمرو آلمان شناخته میشد، با صخرههای مرجانی و گونههای در خطر انقراض، مانند مرجان سیاه و ماهیهای زینتی، دستنخورده باقی ماند.
در آلمان شرقی خبر اهدای جزیره بازتاب چندانی نداشت.هیچ شهروندی از آن کشور اجازه نیافت تعطیلات خود را در این بهشت دورافتاده کارائیبی بگذراند.شهروندان آلمان شرقی حتی نمیتوانستند به مجارستان سفر کنند، چه رسد به کارائیب. به این ترتیب جزیره ارنست تلمان به تدریج به فراموشی سپرده شد.پس از اتحاد دوباره آلمان در سال ۱۹۹۰، این کشور هیچ ادعایی درباره مالکیت جزیره مطرح نکرد.گفته شد که هدیه دولت کوبا بیشتر یک «اقدام نمادین» بوده تا یک واگذاری واقعی.
با فروپاشی دیوار برلین، اریش هونکر که تا سال ۱۹۸۹ رئیسجمهور آلمان شرقی بود، به شیلی تبعید شد و تا زمان مرگش در سال ۱۹۹۴ در آنجا زندگی کرد.
مردی هم که نامش به این جزیره کارائیبی داده شده بود، با گذشت زمان به فراموشی سپرده شد.
در سال ۱۹۸۸ این جزیره به شدت در طوفان میچ آسیب دید و تندیس ارنست تلمان ویران شد.
امروز این جزیره همچنان خالی از سکنه است و بقایای تندیس «فرزند برجسته آلمان» در شنهای ساحل، تنها یادآور این موضوع است که زمانی بخشی از قلمرو آلمان شرقی بوده است.