تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۸/۰۲ ساعت ۱۸:۰۹
کد مطلب : ۱۳۸۸۵۶
اعتماد به شمردن تعداد انتخابات برگزار شده نیست
نیاز ایران، اعتماد بالیستیکی یا موشک بالیستیکی
گروه سیاسی: حقوق های نجومی، ژن های خوب، وضعیت بد اقتصادی اکثریت مردم و رانت خواری در حوزه های قدرت و ثروت و معرفت عده ای اندک، اپیدمی مدیریت فاسد و نالایق، بازی ندادن بسیاری از ایرانیان در سطوح های مختلف مدیریت های خُرد و کلان، «اعتماد بالیستیکی» را تبدیل به «اعتماد تپانچه آبپاش» بازی کودکان کرده و این به شدت آینده منافع ملی را به خطر می اندازد.
محمدآزاد جلالی زاده
الف» در نظام روابط بین الملل کنونی، ایجاد امنیت پایدار داخلی و به اصطلاح حفظ آرامش درون سرزمینی موجب ایجاد قدرت برای چانه زنی ها و رُخ نمایی های بین المللی می شود، حفظ آرامش درون سرزمینی بایستی در حوزه های مختلف باشد از آرامش فردی و اجتماعی گرفته تا آرامش سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و دینی و ... و برای ایجاد تمامی اینها یک اُس و اساس وجود دارد و آن ایجاد اعتماد است، اعتماد بین ملت و حاکمیت و اعتماد ما بین مردمان یک ملت در یک سرزمین.
ب» هم در روابط فردی و هم در روابط اجتماعی اعتماد فی مابین سخت و در گذرزمان شکل می گیرد، درست است که شکل گیری اعتماد و بیشینه شدن آن زمان بر و هزینه بر است اما وقتی شکل گرفت، فوایدش آنقدر گرانبهاست که در شمار نمی آید، اعتماد مابین حاکمیت و مردم نیز چنین است اما اعتماد به شمردن تعداد عددی و کمّی انتخابات برگزار شده و یا نشان دادن تعداد راه پیمایی ها و پروپاگاندا صدا و سیمایی و مسایلی از این دست نیست، اعتماد زمانی شکل می گیرد که مردمان بدانند مسئولان نیز از جنس خود آنانند و خود و خانواده شان همچون آنها می زیند وشبیه آنها ذهاب و ذهب و مذهب دارند، نه اینکه بنا به گفتمان افلاطونی مسئولان «طلافام» باشند و مردمان «مس فام» ؟!
ج» در روابط بین المللی کنونی، بدیهی ست که هم اسلحه های سبک لازم است و هم سلاح های سنگین و هم موشک های قاره پیما و ماهواره های فضایی، اما در دیگرسو یکی از بنیادهای روابط بین الملل گفتگو و چانه زنی ست، و در اینجاست که بر روی میز مذاکره برجام و فرجام!؟ و مسایل منطقه و ... بیشتر از آنکه موشک های بالستیک قاره پیما به کار آید، «اعتماد فی مابین ملت و حاکمیت» است که نگارنده آن را «اعتماد بالیستیکی» می خواند هر قفل ناگشوده ای را باز می کند و خودکار پرتاب شده به سوی دیپلمات طرف مقابل را درست بر پیشانی اش می نشاند!؟.
د» در ایران کنونی اعتماد مابین ملت و حاکمیت اساساً آسیب دیده و نیاز به ترمیم دارد، حقوق های نجومی، ژن های خوب، کاسپینِیَنیسم، وضعیت بد اقتصادی اکثریت مردم و رانت خواری در حوزه های قدرت و ثروت و معرفت عده ای اندک، اپیدمی مدیریت فاسد و نالایق، عدم شفافیت اقتصادی، سیستم بوروکراسی به شدت معیوب، قانع نشدن مردمان از توضیحات و وعده ها و عملکرد مسئولان در بخشهای مختلف، بازی ندادن بسیاری از ایرانیان در سطوح های مختلف مدیریت های خُرد و کلان، «اعتماد بالیستیکی» را تبدیل به «اعتماد تپانچه آبپاش» بازی کودکان کرده و این به شدت آینده منافع ملی را به خطر می اندازد.
ه» نگارنده را باور آن است که یکی از اصلی ترین راههای ایجاد اعتماد بالیستیکی در ایران امروز که بسی فزون تر و مؤثرتر از موشک های بالیستیکی عمل می کند، مبارزه بیرحمانه و بدون تعارف با رانت خواری و فساد در همه ی سطوح و ایجاد شفافیت مالی و مدیریتی در مدیریت های خرد و کلان و ایجاد منزل شیشه ای برای دیدن وضع زندگی مدیران همه ی سطوح در جمهوری اسلامی توسط مردمان است، تا اعتماد آسیب دیده اندک اندک جان گیرد و ترمیم پذیرد.
الف» در نظام روابط بین الملل کنونی، ایجاد امنیت پایدار داخلی و به اصطلاح حفظ آرامش درون سرزمینی موجب ایجاد قدرت برای چانه زنی ها و رُخ نمایی های بین المللی می شود، حفظ آرامش درون سرزمینی بایستی در حوزه های مختلف باشد از آرامش فردی و اجتماعی گرفته تا آرامش سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و دینی و ... و برای ایجاد تمامی اینها یک اُس و اساس وجود دارد و آن ایجاد اعتماد است، اعتماد بین ملت و حاکمیت و اعتماد ما بین مردمان یک ملت در یک سرزمین.
ب» هم در روابط فردی و هم در روابط اجتماعی اعتماد فی مابین سخت و در گذرزمان شکل می گیرد، درست است که شکل گیری اعتماد و بیشینه شدن آن زمان بر و هزینه بر است اما وقتی شکل گرفت، فوایدش آنقدر گرانبهاست که در شمار نمی آید، اعتماد مابین حاکمیت و مردم نیز چنین است اما اعتماد به شمردن تعداد عددی و کمّی انتخابات برگزار شده و یا نشان دادن تعداد راه پیمایی ها و پروپاگاندا صدا و سیمایی و مسایلی از این دست نیست، اعتماد زمانی شکل می گیرد که مردمان بدانند مسئولان نیز از جنس خود آنانند و خود و خانواده شان همچون آنها می زیند وشبیه آنها ذهاب و ذهب و مذهب دارند، نه اینکه بنا به گفتمان افلاطونی مسئولان «طلافام» باشند و مردمان «مس فام» ؟!
ج» در روابط بین المللی کنونی، بدیهی ست که هم اسلحه های سبک لازم است و هم سلاح های سنگین و هم موشک های قاره پیما و ماهواره های فضایی، اما در دیگرسو یکی از بنیادهای روابط بین الملل گفتگو و چانه زنی ست، و در اینجاست که بر روی میز مذاکره برجام و فرجام!؟ و مسایل منطقه و ... بیشتر از آنکه موشک های بالستیک قاره پیما به کار آید، «اعتماد فی مابین ملت و حاکمیت» است که نگارنده آن را «اعتماد بالیستیکی» می خواند هر قفل ناگشوده ای را باز می کند و خودکار پرتاب شده به سوی دیپلمات طرف مقابل را درست بر پیشانی اش می نشاند!؟.
د» در ایران کنونی اعتماد مابین ملت و حاکمیت اساساً آسیب دیده و نیاز به ترمیم دارد، حقوق های نجومی، ژن های خوب، کاسپینِیَنیسم، وضعیت بد اقتصادی اکثریت مردم و رانت خواری در حوزه های قدرت و ثروت و معرفت عده ای اندک، اپیدمی مدیریت فاسد و نالایق، عدم شفافیت اقتصادی، سیستم بوروکراسی به شدت معیوب، قانع نشدن مردمان از توضیحات و وعده ها و عملکرد مسئولان در بخشهای مختلف، بازی ندادن بسیاری از ایرانیان در سطوح های مختلف مدیریت های خُرد و کلان، «اعتماد بالیستیکی» را تبدیل به «اعتماد تپانچه آبپاش» بازی کودکان کرده و این به شدت آینده منافع ملی را به خطر می اندازد.
ه» نگارنده را باور آن است که یکی از اصلی ترین راههای ایجاد اعتماد بالیستیکی در ایران امروز که بسی فزون تر و مؤثرتر از موشک های بالیستیکی عمل می کند، مبارزه بیرحمانه و بدون تعارف با رانت خواری و فساد در همه ی سطوح و ایجاد شفافیت مالی و مدیریتی در مدیریت های خرد و کلان و ایجاد منزل شیشه ای برای دیدن وضع زندگی مدیران همه ی سطوح در جمهوری اسلامی توسط مردمان است، تا اعتماد آسیب دیده اندک اندک جان گیرد و ترمیم پذیرد.
