این فریاد‌های آشنا

آنان که بررسی لایحه CFT در مجلس را به شکل زنده از طریق رادیو پیگیری کردند حتما در کنار شنیدن سخنان مخالفان و موافقان این لایحه با صداهای ناهنجاری هم مواجه شدند که با وجود نامفهوم بودن اصل آنچه گفته می‌شد مشخص بود که با فریادهایی بلند بیان می‌شود. با انتشار تصاویر جلسه روز گذشته مجلس نیز صاحبان آن صداهای بلند بیشتر شناخته شدند؛ همان دلواپسان معروف که فریادهای آشنایشان در موضوعات مختلف را می‌توان به خاطر آورد. شاید از بالا رفتن همین صداها می‌شد به سادگی متوجه شد که این لایحه در مجلس رای خواهد آورد اما آنچه بسیار مهم‌تر از رای آوردن و یا رای نیاوردن این لایحه است نوع سلوکی است که سیاسیون این سرزمین از خود نشان می‌دهند. سیاسیونی که خود را در ظاهر «برادر» خطاب می‌کنند اما در عمل با چنان ادبیات و لحنی یکدیگر را خطاب می‌کنند که گویی «دشمن خونی» یکدیگر هستند. مشکل کجاست و چرا سیاستمداران با خشونت کلامی و فریاد حرف خود را مطرح می‌کنند؟ در پاسخ به این سوال به سه نکته می‌توان اشاره کرد:

۱ـ سیاستمداران بازتابی از بخش‌های بزرگی از جامعه هستند، همانطور که فضای مجازی بازتاب‌دهنده جامعه است. هنگامی که به دلیل کارنامه و عملکرد همین سیاستمداران آستانه تحمل جامعه رو به صفر میل کرده است و فریاد و فحاشی جای سخن منطقی را می‌گیرد طبیعی است که سیاستمداران هم همچون جامعه‌ای که خود ساخته‌اند به چنین رذایلی دچار شوند.

۲ـ نکته دوم عدم تحمل و پذیرش شکست است. واقعیت آن است که در هر موضوعی در جهان سیاست از جمله بررسی لایحه‌ای که دیروز موعد بررسی آن در مجلس بود هنگامی که سیاستمداران به این نتیجه می‌رسند که به موفقیت دست نمی‌یابند تلاش می‌کنند قاعده بازی را به هم ریخته و به اصطلاح عامیانه «جر زنی» را وارد بازی سیاسی کنند. رفتارهای دیروز نمایندگان مجلس که سبب بی نظمی و تنش شدید در مجلس شد را می‌توان از این زاویه هم بررسی کرد. جمعی از نمایندگان که اقلیت مجلس را تشکیل می‌دادند پس از ناموفق شدن در اجرای «آبستراکسیون» برای از حد نصاب انداختن مجلس تلاش کردند تا با ایجاد تنش‌ و فریادهایی عجیب در کار مجلس اختلال ایجاد کنند.

۳ـ و نکته سوم به یک موضوع کلی در سیاست ایران به خصوص در یکی دو دهه اخیر بازمی‌گردد و آن ایجاد دوگانه‌های مصنوعی حق و باطل در سیاست است. پس از تصویب CFT در مجلس شاهد آن بودیم که جمعی از افراد که در بیرون از مجلس تجمعی اعتراضی را‌ترتیب داده بودند بر سر و سینه زنان با شعار «عزا عزاست امروز» مشغول عزاداری شدند! در هنگام تصویب برجام نیز چنین رفتارهایی را از سوی برخی شاهد بودیم. ریشه این قبیل رفتارها در بیرون از مجلس و آن فریادها در درون مجلس به این نکته بازمی‌گردد که برخی به واقع باورشان شده است که آنان در جبهه‌ حق قرار دارند و دیگرانی که نوعی دیگر فکر می‌کنند در جبهه شیطان. هنگامی که با چنین چارچوب فکری به موضوع بنگرند آنگاه رای آوردن لایحه مورد اشاره و مانند آن را پیروزی شیطان تلقی کرده و با فریادهایی بلند به عزاداری خواهند پرداخت!