تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۷/۱۶ ساعت ۲۱:۴۱
کد مطلب : ۱۸۹۴۹۰
جامعه نسبت به این نوع اصلاحطلبی نومید شده
گروه سیاسی: احمد زیدآبادی در یادداشتی با عنوان «بهزاد و برهان خلف!» نوشت: بهزاد نبوی از نگاه من انسانی شایستۀ احترام است؛ بخصوص از این جهت که صریح و شفاف است، تسلیم فضای غالب نمی‌شود، اهل تلاش و تکاپوست و به خلاف برخی اهل سیاست به جای دغدغۀ موقعیت شخصی، واقعاً دل در گرو بهبود شرایط عمومی کشور دارد.
با وجود همۀ این فضائل، نبوی هنگامی که در تأملات خود به نتیجه‌ای می‌رسد دیگر تقریباً محال است که بتوان با دلیل و برهان و یا حتی ارائۀ شواهد و قرائن بر نظرش اثر گذاشت. این تجربۀ شخصی من از او در ارتباطی محدود و عمدتاً از راه دور، از اوایل دهۀ 70 تا کنون است.
نبوی اخیراً گفته است که از اصلاحات دفاعی ندارد؛ اما از راه برهان خلف به این نتیجه رسیده است که اصلاح بهتر از انقلاب و دخالت خارجی برای تغییر شرایط است. به نظرم برای ترجیح اصلاح بر انقلاب و دخالت خارجی نیازی به توسل به برهان خلف هم نیست و می‌توان دلایل محکم و عقل‌پسندی از رجحان عملی آن بر راه‌های دیگر اقامه کرد. با این حال، آقای نبوی گویی فقط یک صورت از اصلاحات را در ذهن دارد و آن همانی است که او و دوستانش در یک ربع قرن اخیر به نمایش گذاشته‌اند.
واقعیت این است که جامعه نسبت به این نوع اصلاحطلبی نومید و بدبین و بی‌اعتنا شده و آن را پسرفتی برای کشور تلقی می‌کند. حال ممکن است آقای نبوی بگوید که با صورت دیگری از اصلاحطلبی آشنا نیست و در تاریخ پر فراز و نشیب حیات سیاسی خود، همین یک نوع را آموخته و راه دیگری جز آن نمی‌شناسد. خب، این هم برای خودش پاسخی است، اما بعید است گوش شنوایی در جامعه پیدا کند. جامعه فعالیتی را می‌طلبد که در عمل گامی ملموس به پیش باشد وگرنه فعالیت سیاسی بی‌نتیجه و یا با نتیجۀ معکوس هر چند همراه با فداکاری شخصی، با کدام عقل سلیم شایستۀ پذیرش عمومی است؟
ماجرای اصلاحات در ایران به اقدام مردی می‌ماند که برای بهبود زندگی اهل و عیال خویش مغازه‌ای گشوده بود و کسب و کار می‌کرد. در فصل حسابرسی اما جز ضرر و زیان، عایدی دیگری در دفتر حساب مرد یافت نمی‌شد. اهل خانه بر او شوریدند که آخر این چه کسبی است که تو به راه انداخته‌ای؟ سود که نداری هیچ اصل سرمایه را هم به مخاطره افکنده‌ای! طرف هم پاسخ می‌داد؛ من که راهی جز این کسب بلد نیستم و بیکار هم که نمی‌توانم بمانم! پس می‌گویید چه کنم؟
.........................
بهزاد نبوی: به حضور بی قید و شرط و پرشور در انتخابات معتقدم
بهزاد نبوی در سلسله نشست‌های حزب ندای ایرانیان گفت: آیا برای تغییر وضع موجود به مطلوب کسی به تغییرات ساختاری باور دارد؟ و در ادامه در پاسخ به یکی از حضار گفت: من جرات دارم و حاضرم هزینه بدهم ولی آیا این حرکت مفید است؟ معتقدم در شرایط فعلی انقلاب نه مفید و نه ممکن است. به این نتیجه رسیدم هیچ انقلابی نتوانسته به اهداف خودش برسد. غیر از تونس هیچ کدام یک از انقلاب های کشورهای عربی به تغییرات موثر منجر نشد. پس انقلاب کار خوب و نتیجه بخشی نیست اگر چه انقلاب اسلامی یکی از بهترین ها بود. کسی را داریم که برای ایجاد تغییرات دنبال دخالت خارجی باشد؟ پس از تجارب عراق، سوریه، یمن و... بعید است کسی معتقد به دخالت خارجی باشد. دخالت خارجی راه مناسبی برای تغییر وضع موجود به مطلوب نیست. می ماند راه اصلاحات، که از طریق برهان خلف به اصلاحات می رسیم. وقتی انقلاب و مداخله خارجی را نفی می کنیم راه دیگری باقی نمی ماند مگرآنکه راه چهارمی را معرفی کنید. اصلاحات یعنی تغییر وضع موجود به مطلوب با حفظ چارچوب وضع موجود. انقلاب در پی فروپاشی این چارچوب است. انقلاب ها با خراب کردن چارچوب موفق هستند ولی موقع ساختن به مشکل بر می خورند.
نبوی افزود: اشکال کار انقلاب در قسمت اول یا خراب کردن نیست ولی وقتی می خواهیم بسازیم به مشکل بر می‌خوریم. پس از انقلاب، باتجربه ترین فرد در حوزه اجرا داشتیم مهدی بازرگان بود که رئیس سازمان آب تهران زمان محمد مصدق بود. این فعال اصلاح طلب عنوان کرد: اصلاحات می گوید با حفظ حاکمیت و نظام موجود می خواهد اشکالات را با روش های مسالمت آمیز و تدریجی برطرف کند. نمی گویم حرکت اصلاحی توفیقات بزرگی به دست آورده و یا معجزه می کند. من همه مشکلات را می دانم.
وزیر صنایع سنگین دولت زمان جنگ خاطرنشان کرد: اما با این توصیفات، اصلاحات چه ضرورتی دارد جواب آن به همان برهان خلف باز می گردد. اصولا تصور اینکه اصلاحات راه بی هزینه و مشکلی است بیهوده است. اصلاحات میان راه های موجود "منطقا" ممکن است باید سراغ آن رفت. تنها راه اصلاح طلبی برای تغییر وضع موجود به مطلوب صندوق رای است. وی با اشاره به استراتژی های انتخاباتی فعالان اصلاح طلب، خاطرنشان کرد: دوستان صحبت هایی می کنند که عملیاتی شدنش قابل تصور نیست. بنابراین قهر با صندوق رای برای یک اصلاح طلب قابل تصور نیست مگر آنکه امکان سیاست ورزی وجود نداشته باشد.
این فعال اصلاح طلب اضافه کرد: اگر شرایط مانند وضعیت پانزده خردادماه ۴۲ رهبران جبهه ملی باشد کرکره را پایین بکشیم و بگویم امکان سیاست ورزی وجود ندارد. همین که اینجا نشسته ایم نشان می دهد که فضایی است که می شود تنفس کرد و در انتخابات حضور داشت و رای داد. نبوی یادآور شد: من جزو افرادی هستم که به حضور بی قید و شرط و پرشور در انتخابات معتقدم. کسانی که می گویند شرکت نمی کنیم اصلاح طلبی را جوری دیگر می فهمند و معتقدان به مشارکت مشروط این شرط را برای چه کسی می گذارند؟ مخالفان اصلاحات در ظاهر از حضور گسترده استقبال می کنند اما از حضور نیافتن ما خیلی خوشحال می شوند چون در این صورت امکان پیروزی دارند در حالی که حضور پرشور موجب پیروزی طیف اصلاحات می شود.
وی تاکید کرد: بعضا برخی اصلاح طلبان ته دل بدشان نمی آید در انتخابات حضور کمتر شود و مشروعیت نظام کاهش یابد. بدانیم حداقل مشارکت در انتخابات مجلس زیر ۵۰ درصد نبوده است. در دور هفتم مجلس به رغم تحصن نمایندگان میزان مشارکت ۵۰ و خورده ای بود که در استاندارد جهانی، درصد بسیار خوبی است. این فعال سیاسی اظهار داشت: غیر از چند شهر بزرگ چون تهران، در برخی شهرها رقابت های محلی و قومی به قدری بالا است که آنها کاری به نظارت استصوابی ندارند.
نبوی گفت: حداقل مشارکت در انتخابات مجلس ۵۰ درصد، حداکثر هم ۷۰ درصد و حدود ۳۰ درصد هم در انتخابات شرکت نمی کنند بنابراین ۲۰ درصدی که مخاطب شما هستند طبقات متوسط شهری است که نتیجه انتخابات را تعیین می کنند بنابراین شرط گذاشتن برای طرف مقابل نتیجه بخش نخواهد بود. وی اظهار کرد: طرفداران مشارکت مشروط معتقدند این مجلس ضعیف است. این آقایان (نمایندگان) که خودشان نیامدند ما آنها را نامزد کردیم. مجلس ششم چه کار کرد که اینها نکردند؟ تفاوت این دومجلس در مشت های گره کرده و تند و تیز حرف زدن است؟ آیا مشکل مملکت با این سخنرانی ها حل می شود؟ اصلاحات حرکت لاک پشتی و تدریجی است، نمی شود گفت اصلاح طلبان مجلس همه چیز را زیر و رو کنند. نایب رئیس مجلس ششم افزود: با این اوصاف پیشنهادم این است که حضور بی قید و شرط در مجلس داشته باشیم. روی صحبتم از انتخابات پرشور حاکمیت است که باید فضای ایجاد کند که انتخابات پرشور شود و مردم امیدوار شوند و احساس کنند می توانند تاثیری در ترکیب مجلس بگذارند.
با وجود همۀ این فضائل، نبوی هنگامی که در تأملات خود به نتیجه‌ای می‌رسد دیگر تقریباً محال است که بتوان با دلیل و برهان و یا حتی ارائۀ شواهد و قرائن بر نظرش اثر گذاشت. این تجربۀ شخصی من از او در ارتباطی محدود و عمدتاً از راه دور، از اوایل دهۀ 70 تا کنون است.
نبوی اخیراً گفته است که از اصلاحات دفاعی ندارد؛ اما از راه برهان خلف به این نتیجه رسیده است که اصلاح بهتر از انقلاب و دخالت خارجی برای تغییر شرایط است. به نظرم برای ترجیح اصلاح بر انقلاب و دخالت خارجی نیازی به توسل به برهان خلف هم نیست و می‌توان دلایل محکم و عقل‌پسندی از رجحان عملی آن بر راه‌های دیگر اقامه کرد. با این حال، آقای نبوی گویی فقط یک صورت از اصلاحات را در ذهن دارد و آن همانی است که او و دوستانش در یک ربع قرن اخیر به نمایش گذاشته‌اند.
واقعیت این است که جامعه نسبت به این نوع اصلاحطلبی نومید و بدبین و بی‌اعتنا شده و آن را پسرفتی برای کشور تلقی می‌کند. حال ممکن است آقای نبوی بگوید که با صورت دیگری از اصلاحطلبی آشنا نیست و در تاریخ پر فراز و نشیب حیات سیاسی خود، همین یک نوع را آموخته و راه دیگری جز آن نمی‌شناسد. خب، این هم برای خودش پاسخی است، اما بعید است گوش شنوایی در جامعه پیدا کند. جامعه فعالیتی را می‌طلبد که در عمل گامی ملموس به پیش باشد وگرنه فعالیت سیاسی بی‌نتیجه و یا با نتیجۀ معکوس هر چند همراه با فداکاری شخصی، با کدام عقل سلیم شایستۀ پذیرش عمومی است؟
ماجرای اصلاحات در ایران به اقدام مردی می‌ماند که برای بهبود زندگی اهل و عیال خویش مغازه‌ای گشوده بود و کسب و کار می‌کرد. در فصل حسابرسی اما جز ضرر و زیان، عایدی دیگری در دفتر حساب مرد یافت نمی‌شد. اهل خانه بر او شوریدند که آخر این چه کسبی است که تو به راه انداخته‌ای؟ سود که نداری هیچ اصل سرمایه را هم به مخاطره افکنده‌ای! طرف هم پاسخ می‌داد؛ من که راهی جز این کسب بلد نیستم و بیکار هم که نمی‌توانم بمانم! پس می‌گویید چه کنم؟
.........................
بهزاد نبوی: به حضور بی قید و شرط و پرشور در انتخابات معتقدم
بهزاد نبوی در سلسله نشست‌های حزب ندای ایرانیان گفت: آیا برای تغییر وضع موجود به مطلوب کسی به تغییرات ساختاری باور دارد؟ و در ادامه در پاسخ به یکی از حضار گفت: من جرات دارم و حاضرم هزینه بدهم ولی آیا این حرکت مفید است؟ معتقدم در شرایط فعلی انقلاب نه مفید و نه ممکن است. به این نتیجه رسیدم هیچ انقلابی نتوانسته به اهداف خودش برسد. غیر از تونس هیچ کدام یک از انقلاب های کشورهای عربی به تغییرات موثر منجر نشد. پس انقلاب کار خوب و نتیجه بخشی نیست اگر چه انقلاب اسلامی یکی از بهترین ها بود. کسی را داریم که برای ایجاد تغییرات دنبال دخالت خارجی باشد؟ پس از تجارب عراق، سوریه، یمن و... بعید است کسی معتقد به دخالت خارجی باشد. دخالت خارجی راه مناسبی برای تغییر وضع موجود به مطلوب نیست. می ماند راه اصلاحات، که از طریق برهان خلف به اصلاحات می رسیم. وقتی انقلاب و مداخله خارجی را نفی می کنیم راه دیگری باقی نمی ماند مگرآنکه راه چهارمی را معرفی کنید. اصلاحات یعنی تغییر وضع موجود به مطلوب با حفظ چارچوب وضع موجود. انقلاب در پی فروپاشی این چارچوب است. انقلاب ها با خراب کردن چارچوب موفق هستند ولی موقع ساختن به مشکل بر می خورند.
نبوی افزود: اشکال کار انقلاب در قسمت اول یا خراب کردن نیست ولی وقتی می خواهیم بسازیم به مشکل بر می‌خوریم. پس از انقلاب، باتجربه ترین فرد در حوزه اجرا داشتیم مهدی بازرگان بود که رئیس سازمان آب تهران زمان محمد مصدق بود. این فعال اصلاح طلب عنوان کرد: اصلاحات می گوید با حفظ حاکمیت و نظام موجود می خواهد اشکالات را با روش های مسالمت آمیز و تدریجی برطرف کند. نمی گویم حرکت اصلاحی توفیقات بزرگی به دست آورده و یا معجزه می کند. من همه مشکلات را می دانم.
وزیر صنایع سنگین دولت زمان جنگ خاطرنشان کرد: اما با این توصیفات، اصلاحات چه ضرورتی دارد جواب آن به همان برهان خلف باز می گردد. اصولا تصور اینکه اصلاحات راه بی هزینه و مشکلی است بیهوده است. اصلاحات میان راه های موجود "منطقا" ممکن است باید سراغ آن رفت. تنها راه اصلاح طلبی برای تغییر وضع موجود به مطلوب صندوق رای است. وی با اشاره به استراتژی های انتخاباتی فعالان اصلاح طلب، خاطرنشان کرد: دوستان صحبت هایی می کنند که عملیاتی شدنش قابل تصور نیست. بنابراین قهر با صندوق رای برای یک اصلاح طلب قابل تصور نیست مگر آنکه امکان سیاست ورزی وجود نداشته باشد.
این فعال اصلاح طلب اضافه کرد: اگر شرایط مانند وضعیت پانزده خردادماه ۴۲ رهبران جبهه ملی باشد کرکره را پایین بکشیم و بگویم امکان سیاست ورزی وجود ندارد. همین که اینجا نشسته ایم نشان می دهد که فضایی است که می شود تنفس کرد و در انتخابات حضور داشت و رای داد. نبوی یادآور شد: من جزو افرادی هستم که به حضور بی قید و شرط و پرشور در انتخابات معتقدم. کسانی که می گویند شرکت نمی کنیم اصلاح طلبی را جوری دیگر می فهمند و معتقدان به مشارکت مشروط این شرط را برای چه کسی می گذارند؟ مخالفان اصلاحات در ظاهر از حضور گسترده استقبال می کنند اما از حضور نیافتن ما خیلی خوشحال می شوند چون در این صورت امکان پیروزی دارند در حالی که حضور پرشور موجب پیروزی طیف اصلاحات می شود.
وی تاکید کرد: بعضا برخی اصلاح طلبان ته دل بدشان نمی آید در انتخابات حضور کمتر شود و مشروعیت نظام کاهش یابد. بدانیم حداقل مشارکت در انتخابات مجلس زیر ۵۰ درصد نبوده است. در دور هفتم مجلس به رغم تحصن نمایندگان میزان مشارکت ۵۰ و خورده ای بود که در استاندارد جهانی، درصد بسیار خوبی است. این فعال سیاسی اظهار داشت: غیر از چند شهر بزرگ چون تهران، در برخی شهرها رقابت های محلی و قومی به قدری بالا است که آنها کاری به نظارت استصوابی ندارند.
نبوی گفت: حداقل مشارکت در انتخابات مجلس ۵۰ درصد، حداکثر هم ۷۰ درصد و حدود ۳۰ درصد هم در انتخابات شرکت نمی کنند بنابراین ۲۰ درصدی که مخاطب شما هستند طبقات متوسط شهری است که نتیجه انتخابات را تعیین می کنند بنابراین شرط گذاشتن برای طرف مقابل نتیجه بخش نخواهد بود. وی اظهار کرد: طرفداران مشارکت مشروط معتقدند این مجلس ضعیف است. این آقایان (نمایندگان) که خودشان نیامدند ما آنها را نامزد کردیم. مجلس ششم چه کار کرد که اینها نکردند؟ تفاوت این دومجلس در مشت های گره کرده و تند و تیز حرف زدن است؟ آیا مشکل مملکت با این سخنرانی ها حل می شود؟ اصلاحات حرکت لاک پشتی و تدریجی است، نمی شود گفت اصلاح طلبان مجلس همه چیز را زیر و رو کنند. نایب رئیس مجلس ششم افزود: با این اوصاف پیشنهادم این است که حضور بی قید و شرط در مجلس داشته باشیم. روی صحبتم از انتخابات پرشور حاکمیت است که باید فضای ایجاد کند که انتخابات پرشور شود و مردم امیدوار شوند و احساس کنند می توانند تاثیری در ترکیب مجلس بگذارند.
