ما شرمنده شماییم آقای ربیعی!

گروه سیاسی: سایت برترین‌ها نوشت: علی ربیعی، سخنگوی دولت که روز، سه‌شنبه 19 آذر 98 برای مراسم بزرگداشت روز دانشجو به دانشگاه صنعتی شریف رفته بود در ادامه تبیین سیاست‌های دولت سخنانی گفت که از همان جنس سخنان مسئولان در هفته‌های اخیر است و بعید به نظر می‌رسد این سخنان برای دانشجویان از هیچ گرایشی رضایتبخش بوده باشد. اینجا می‌خواهیم بخشی از حرف‌های آقای ربیعی را با هم مرور کنیم.
سخنگوی دولت جایی از صحبت‌هایش در واکنش به شعارهای دانشجویان علیه دولت اظهار کرد: «متاسفانه چندی است که برخی تریبون ها فقط عادت به گفت- گفت را پیشه کرده‌اند، اما من می‌خواهم که رویه این نباشد و ما گفت و شنود را تجربه کنیم، بنابراین اگر کسی میخواهد بازهم شعار دهد ایرادی ندارد.

امروز شما هرچه خواستید علیه دولت گفتید، ولی آیا سال ۸۴ یا ۸۵ این جرات وجود داشت که شما چنین نقدهایی علیه دولت داشته باشید؟ این زمینه برای کسانی که به دولت وقت انتقاد داشتند وجود داشت؟ شما گفتید دولت هیچ کاری نکرده، حداقل این کار را کرده که نماینده اش اینجا بشیند و نقد شما را بشنود این درست است و باید هم دولت نقد شود.»
سخنگوی دولت در حضور دانشجویان از رویه گفت-گفت می‌گویند که جای تعجب است. منظور آقای ربیعی این است که دانشجویان همیشه صدایشان بلند است و دولتیان در مقابل سکوت کرده‌اند؟ شگفتا! آقای ربیعی می‌گویند دانشجویان سال 84 و 85 جرات اظهار نظر و نقد دولت وقت را نداشته‌اند. اولا که به گواهی مشکلاتی که برای دانشگاهیان به وجود آمده چنین حرفی صحیح نیست. بعد هم این که دولت آقای روحانی که با حمایت دانشگاه و دانشجویان بر سر کار آمده و همیشه شعارش دانشگاه امن و نه امنیتی بوده، امروز بهتر است بابت کارهای نکرده از دانشجویانحلالیت بطلبد، نه این که طرح سوال و نقد را بزرگ کند و منت آن را بر سر دانشجویان بگذارد. آقای ربیعی حضور خود در دانشگاه را یکی از موفقیت‌های بزرگ دولت جلوه می‌دهند، در حالی که بسیاری از دانشجویان همچنان از سیاست‌های آموزشی و فرهنگی دولت ناراضی‌اند و محض نشستن در جمع دانشجویی را امتیاز ویژه‌ای برای جناب سخنگو ارزیابی نمی‌کنند.

سخنگوی دولت با بیان اینکه اگر اتفاقاتی که در کشور ما افتاد در آمریکا و کشورهای اسکاندیناوی رخ می داد، بحران اجتماعی شکل می‌گرفت ، می‌گوید: «بیماری ۶۰ ساله اقتصاد و تسلط رسانه‌هایی که آمریکا و اروپا آن را اداره می‌کنند می طلبد ما نیاز به یک تدبیر گسترده داشته باشیم.
من حاضرم بازهم در دانشگاه حضور داشته باشم و به سخنان پاسخ دهم. می‌گویند چرا تورم ایجاد شده است؟ مگر قبل از این ما تورم ۷ درصدی تجربه نکردیم؟ ما رشد اقتصادی دوازده درصدی نداشتیم؟ ما قدرت خرید بازنشستگان را در چند سال دولت اول مان بالا بردیم. حالا اینکه شما بگویید نه چنین چیزی را تجربه نکردیم یک حرف غیر علمی است. ما اگر بخواهیم هشت درصد رشد کنیم باید سالی هزاران میلیارد دلار پول داشته باشیم، آیا چنین پولی در کشور داریم؟ نمی توان که انتظارات بالا داشت!
توسعه اقتصادی باید با توسعه سیاسی و اجتماعی پیش رود اما آیا این سه متوازن پیش رفتند؟ توسعه سیاسی عقب ماند و توسعه اجتماعی هم کمی بعد جا ماند. متوسط رشد کشور در ۳۰ سال گذشته زیر ۳ درصد بوده است. ما چقدر امکان فعالیت به احزاب و سمن‌های محیط زیستی دادیم.این مربوط به چند سال اخیر هم نیست از یک ساختار فکری می آید که تقصیر این دولت و آن دولت هم نیست.»
اولا که باید از آقای ربیعی عاجزانه تقاضا کرد شرایط اقتصادی و اجتماعی ما را با اسکاندیناوی مقایسه نکنند و نمک به زخم مردم نپاشند. ثانیا ایشان می‌گویند قبلا هم تورم داشته‌ایم و نباید انتظار زیادی داشت. شاید ایشان یادشان رفته باشد که جناب روحانی با انگشتن گذاشتن بر همان تورم بالای گذشت و با وعده تغییر شرایط، تدبیر و امید به میدان آمدند و رای مردم را گرفتند. امروز حرف مردم این است که شرایط چقدر تغییر کرده، کدام تدبیر به کار گرفته شده و چقدر امید به جامعه تزریق شده است.
اگر قرار باشد آقای روحانی هم مثل بقیه تنها شعار بدهند و در عمل بر همان شیوه‌های آشنا و مالوف تکیه داشته باشند، رای و توقع ملت از ایشان چه می‌شود. آقای ربیعی به درستی می‌گویند که توسعه اقتصادی باید با توسعه سیاسی و اجتماعی متوازن باشد و ما در توسعه سیاسی و اجتماعی جا مانده‌ایم و عقب مانده‌ایم. خب. این عقب‌ماندگی تقصیر کیست آقای ربیعی عزیز؟ تقصیر مردم است؟ مردم برای چی جناب روحانی را انتخاب کرده‌اند و 8 سال ریاست‌جمهوری به ایشان هدیه داده‌اند؟ برای این که شما بیایید و از عقب‌ماندگی بگویید؟ در این زمینه نباید کاری انجام می‌گرفت یا اگر نمی‌شود گزارشی به مردم داده می‌شد؟ یعنی معتقدید باز هم مردم مقصرند که توسعه سیاسی و اجتماعی انجام نشده است؟ ما از شما بابت این قصور عذر می‌خواهیم جناب ربیعی!
سخنگوی دولت ادامه می‌دهد که: «اگر نمی‌توانیم به یک مربی پول دهیم به خاطر تحریم بانک‌های ماست فردی هم اگر پول دهد او هم تحریم می‌شود. ما می‌گوییم به پالرمو بپردازید ولی برخی می گویند این حرف، سیاسی است، آن وقت نتیجه‌اش همین می‌شود.»
سوال این است که تا کی قرار است به بیان مشکل ادامه بدهید و دست روی دست بگذارید. آیا مردم آقای روحانی و دولتش را برای بیان و توضیح مشکلات انتخاب کرده‌اند یا فکر کرده‌اند کاری از دست‌شان برمی‌آید؟ اگر آقای روحانی نمی‌تواند کار بیشتری انجام دهد باید رسما و با صدای بلند اعلام کند. اگر هم تصور این است که مردم خودشان باید مشکل‌شان را حل کنند و تحریم و بسته شدن مسیرهای بانکی به خاطر رفتار ما بوده بگویید تا باز هم عذرخواهی کنیم و فکر به حال خودمان کنیم.اگرنه معلوم است که مردم تحت فشارند و با این شرایط و آینده‌ای که ترسیم می‌شود تغییر مثبتی در انتظارشان نیست.
خواسته جامعه هم این است که دولت گوش شنوایی داشته باشد و خود را در قبال مشکلات مسئول بداند. در سخنان شما، آقای ربیعی و همکارانتان این مسئولیت‌پذیری دیده نمی‌شود. درک مشکلات مردم دیده نمی‌شود. اگر فکر می‌کنید اشتباه می‌کنیم، باز هم باید ما را ببخشید جناب ربیعی.