طارمی دکتری پنالتی گرفتن را تدریس کند!

‎در شاهین و ایرانجوان بوشهر در لیگ‌برتر و لیگ یک هم پنالتی می‌گرفت و پنالتی می‌زد. توجه بفرمایید! «پنالتی را می‌گرفت». کمی که در نظر افتاد، دعوت‌نامه‌ی علی دایی به دستش رسید و لبیک گفت.
در پرسپولیس هم حکم ماهی شوریده‌ای داشت که بین مدافعین حریف، با حالتی که حین پا به توپ شدن به بدنش می‌داد، لیز می‌خورد و نفوذ می‌کرد و آنها چاره‌ای نداشتند جز آنکه به خواسته‌ی طارمی تن دهند و دو دستی آن هدیه را تقدیمش کنند، تحفه‌ای به نام پنالتی که پیشکشش می‌کردند.
او نه تنها مورد غضب مدافعان، که داوران هم قرار گرفت و گاهی در فوتبال عاری از «وی. ای. آر» ایران کارت‌های زرد هم نصیبش شد.
حدیث پنالتی گیری این پسر بوشهری با سفر به قطر هم ادامه‌دار شد و در الغرافه هنر خود را به رخ کشید و  واژگان جدیدی را در دایره‌ی لغات گزارشگران عرب، قرار داد؛ «ضربة الجزاء، لصالح مهدی طارمی، في حرکة العجیب، حرکة الغریب، عجیباً،  غریباً!!!»
کارگردانی طارمی در محوطه‌ی جریمه حریفان، یک سریال بلندمدت بود؛ سریالی که در ریوآوه و پورتو در پرتغال ادامه پیدا کرد و همچنان هم‌ طرفدار دارد.
پنالتی‌گیری مقابل تیم‌های بزرگی مثل بنفیکا و اسپورتینگ در پرتغال و برابر یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا خشم هواداران تیم‌های حریف را برانگیخت تا جایی که لقب غواص را نصیبش کردند، اما در برابر تصمیم داوران چاره‌ای نداشتند جز تمکین.
دیشب هم طارمی بار دیگر فرشته‌ی نجات پورتو شد؛ این بار در برابر آبی‌وسفیدها و عروس‌های شهر بی‌دفاع، رم. ‎همه متوجه شدند که مهدی، پنالتی را به زور از حلقوم لاتزیو در آورد و در چنگ گرفت! هم تماشاگران، هم بینندگان پای تلویزیون، هم داور و بازیکنان دو تیم و هم خودش و داور که ابتدا به او کارت زرد نشان داد. حتی پدرش، علیشاه هم که در بندر پیر بوشهر پای تلویزیون بازی را تماشا می‌کرد فهمید که مهدی پنالتی را با هنر و زیرکی خودش گرفت.
اما  وقتی از اتاق وی ای آر در گوش داور مخابره می‌شود بر اساس قوانین فوتبال و با دقت اندازه‌گیری کولیس‌وار، با اینکه می‌دانیم زرنگی کرده و فریبش را می‌خوریم، اما پنالتی است؛ قاضی میدان چاره‌ای ندارد جز آنکه نقطه پنالتی را نشان دهد.
حالا یا باید فیفا قوانین پنالتی را تغییر دهد و یا دکترین پنالتی‌گیری استاد طارمی تدریس شود، حتی در اروپا.