داشتن چشمان رنگی به چه قیمت؟

گروه گوناگون: به نظر می‌رسد هیچ محدودیتی برای آنکه افراد به ظاهری «ایده‌آل» دست یابند، وجود ندارد. حتی اگر این کار به قیمت گزافی تمام شود.
این تغییرات چه با تزریق چربی به باسن، تراشیدن دندان‌ و یا استفاده از ایمپلنت‌ دندان و چه برداشتن قسمت‌هایی از پوست سر و قرار دادن دوباره آن‌ها برای درمان کچلی باشد، همواره و با وجود خطرات بالقوه آن همیشه داوطلبانی دارد که حاضرند بهای آن را بپردازند.
جراحی‌های زیبایی به این جا ختم نمی‌شود و امروزه برخی افراد تحت عمل‌های جراحی قرار می‌گیرند تا رنگ چشم‌های خود را به‌طور دائمی تغییر دهند. این کار می‌تواند به روش‌های مختلفی مانند قرار دادن ایمپلنت رنگی برای تغییر ظاهر عنبیه، تتوی عنبیه یا استفاده از لیزر برای کاهش یا حذف ملانین (رنگدانه‌ای که رنگ چشم را تعیین می‌کند) صورت می‌پذیرد.
عنبیه حلقه رنگی است که دور مردمک قرار دارد و بیش از اندازه‌ پیچیده و زیبا است و از دو لایه عضله نازک تشکیل شده که ما نمی‌توانیم آن‌ها را کنترل کنیم. این عضلات مسئول کوچک و بزرگ کردن اندازه مردمک و عنبیه هستند تا مقدار نوری که وارد چشم می‌شود را کنترل کنند. همچنین این عضلات از آسیب دائمی به سلول‌های حساس گیرنده درون چشم محافظت می‌کنند.
عنبیه همچنین دارای دو لایه‌ای است که حاوی رنگدانه‌ای به نام ملانین بوده و رنگ چشم شما را تعیین می‌کنند. شش رنگ اصلی شناخته شده عبارتند از: قهوه‌ای، کهربایی، فندقی، سبز، آبی و خاکستری.
اگر در هر دو لایه عنبیه خود رنگدانه زیادی داشته باشید، چشمان شما رنگ تیره‌تری خواهند داشت، مانند قهوه‌ای که رایج‌ترین رنگ چشم در جهان است و در حدود ۸۰٪ از جمعیت جهان چشمانی بدین رنگ دارند. اگر رنگدانه کمتری در لایه جلویی داشته باشید، چشمان شما ممکن است رنگ فندقی یا سبز داشته باشند که نادرترین رنگ‌ها هستند و  تنها ۲٪ از جمعیت را تشکیل می‌دهند. افرادی که در لایه جلویی اصلا ملانین نداشته باشند و یا ملانین کمی داشته باشند، چشمان آبی یا خاکستری خواهند داشت.
عمل‌های جراحی بر روی چشم و به ویژه عنبیه آن از مدت‌ها صورت می‌گرفته‌اند. انجام جراحی «کاتاراکت» برای درمان آب مروارید به قرن پنجم پیش از میلاد برمی‌گردد و رنگ‌آمیزی زخم‌ها در چشم بیش از ۲هزار سال است که قدمت دارد.تا سال‌های اخیر، این عمل‌ها برای بازسازی عنبیه یا ترمیم نقص‌ها انجام می‌شد. اما اکنون، روش‌های زیبایی برای تغییر دائمی رنگ عنبیه به طور فزاینده‌ای باب شده‌اند.
کراتوپیگمنتیشن یا تتوی قرنیه یک مثال از این روش‌ها است که در پی آن، یک سری از برش‌های کوچک با سوزن در قرنیه (لایه شفاف محافظ چشم) ایجاد می‌شود و رنگدانه‌ها به لایه داخلی وارد می‌شوند تا رنگ آن به‌طور دائمی تغییر کند. این تکنیک تاریخچه‌ای هزار ساله دارد و از انواع مختلفی از رنگدانه‌ها، از جمله دوده استفاده می شده است.
در مقابل استفاده از لیزر برای حذف رنگدانه از لایه خارجی عنبیه می‌تواند چشمان قهوه‌ای را به آبی روشن یا خاکستری تغییر دهد. بدین صورت که با استفاده از لیزر، رنگدانه و سلول‌های تولیدکننده رنگدانه را می‌سوزانند. این تکنیک فقط می‌تواند برای تغییر رنگ از تیره به روشن استفاده شود و برای افرادی که می‌خواهند رنگ چشمانشان تیره‌تر شود، کار نمی‌کند، زیرا در حال حاضر امکان اضافه کردن ملانین بیشتر به عنبیه وجود ندارد.
روش‌های کم کردن ملانین (Depigmentation) ابتدا برای درمان بیماری «ملانوئیدوز پوستی» در چشم توسعه یافتند. در این بیماری سلول‌های رنگدانه به جای مکان‌های مورد نیاز، باعث تیرگی سایر بخش‌های چشم همچون سفیدی چشم می‌شوند. این حالت ممکن است نیاز به چندین دوره درمان داشته باشد، اما درمان آن معمولاً دائمی است، همان‌طور که تغییرات زیبایی نیز دائمی هستند.کراتوپیگمنتیشن و لیزر هر دو خطر عفونت بالایی را به همراه دارند، چرا که لایه‌های خارجی چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
این روش‌ها همچنین می‌توانند باعث حساسیت به نور و تغییرات بینایی از جمله نابینایی، نازک شدن و پارگی قرنیه، آب مروارید و آب سیاه شوند. برخی از بیمارانی که تحت عمل کراتوپیگمنتیشن قرار گرفته‌اند، حتی از درد چشم در حین انجام ام‌آرآی شکایت کرده‌اند.
یکی دیگر از روش‌هایی که برخی افراد برای تغییر رنگ چشم‌های خود استفاده می‌کنند، قرار دادن ایمپلنت‌های سیلیکونی در چشم‌هاست. یکی از مدل‌های اینستاگرامی با انجام این جراحی ۵۰٪ از بینایی خود را در یک چشم و ۸۰٪ بینایی چشم دیگرش را از دست داد و او را به حالتی رساند که بینایی‌اش به کیفیت یک فرد ۹۰ ساله کاهش یافته بود.
این ایمپلنت‌ها نیز خطر بالای عفونت و دیگر عوارض مانند تغییر شکل چشم و برهم خوردن فشار مایعات داخل چشم بر روی عصب بینایی را به همراه دارد. از آنجایی که این عصب کنترل بینایی را بر عهده دارد، درصورت تحت فشار قرار گرفتن می‌تواند منجر به نابینایی شود.
اگر به انجام یکی از این روش‌ها فکر می‌کنید، از خود بپرسید آیا واقعا ارزشش را دارد که به خاطر نارضایتی از رنگ چشمان‌ خود بینایی‌تان را از دست بدهید.
فراموش نکنید که یک روش امن و پایدار برای تغییر رنگ چشم‌ها استفاده از لنزهای رنگی تجویزی است.