۱۲۰ روز اقامت در عمق دریا

گروه گوناگون: یک مرد آلمانی به نام رودیگر کُخ با ۱۲۰ روز زندگی در یک کپسول در آب‌های سواحل پاناما، رکورد جهانی طولانی‌ترین زمان زندگی زیر آب را به نام خود ثبت کرد.
این مهندس هوافضای ۵۹ ساله پس از چهار ماه، از خانه ۳۰ متری خود که در عمق ۱۱ متری دریا قرار داشت خارج شد.
وی پس از خروج از کپسول و آمدن روی سطح آب شامپاینی باز کرد، سیگاری کشید و سپس به دریای کارائیب پرید. سپس قایقی او را به خشکی منتقل کرد تا در یک جشن که به همین مناسبت گرفته شده بود شرکت کند.
 کُخ به این ترتیب رکورد قبلی را که توسط جوزف دیتوری آمریکایی با ۱۰۰ روز زندگی در یک محل اقامت زیر آب در تالاب فلوریدا ثبت شده بود، شکست.
وی پس از ترک کپسول گفت: «این یک ماجراجویی فوق‌العاده بود و حالا که تمام شده تقریباً احساس دلتنگی می‌کنم. من واقعاً از زمانم در اینجا لذت بردم.»
او در مورد منظره بیرون دریچه‌ها در زیر آب گفت: «وقتی اوضاع آرام می‌شود و تاریکی فرا می‌رسد و دریا شروع به درخشش می‌کند، بسیار زیباست. این چیزی است که توصیف‌ناپذیر است و باید خودتان تجربه کنید.»
کپسول کُخ در زیر آب مجهز به امکانات مدرن بود: یک تخت، توالت، تلویزیون، کامپیوتر، اینترنت و حتی یک دوچرخه ثابت.
این کپسول حدود ۱۵ دقیقه با قایق از ساحل شمالی پاناما فاصله داشت و از طریق یک لوله حاوی راه‌پله مارپیچ به اتاق دیگری که بالای امواج قرار داشت متصل شده بود.
این لوله راهی برای رساندن غذا و بازدیدکنندگان، از جمله یک پزشک، فراهم می‌کرد. پنل‌های خورشیدی روی سطح نیز برق مورد نیاز را تامین می‌کردند. یک ژنراتور پشتیبان هم وجود داشت، هرچند هیچ دوش حمامی در این کپسول نبود.
 کُخ درباره تجربه زندگی در زیر آب گفت: « آنچه ما در اینجا تلاش می‌کنیم ثابت کنیم این است که دریاها واقعاً محیطی مناسب برای گسترش بشریت هستند.»
چهار دوربین با ثبت حرکات او در کپسول، زندگی روزانه وی را مستندسازی می‌کردند. همزمان یک تیم روی آب سلامت روانی او را تحت نظر داشته و اطمینان حاصل می‌کردند که او هرگز به سطح دریا نمی‌آید.
سوزانا ریس، داور رکوردهای جهانی گینس، در این باره گفت: «ما به شاهدانی نیاز داشتیم که ۲۴ ساعته و برای بیش از ۱۲۰ روز بر او نظارت داشته باشند و تایید کنند که وی زیر آب است. این رکورد بی‌شک یکی از عجیب‌ترین رکوردهاست و نیاز به کار زیادی داشت.»
کُخ که در ماجراجویی خود از کاپیتان نمو در داستان «بیست هزار فرسنگ زیر دریا» اثر ژول ورن الهام گرفته بود، در تمام این مدت نسخه‌ای از این رمان علمی-تخیلی قرن نوزدهمی را در کنار تخت خود زیر آب نگه داشته بود.