گروه جامعه: یک روانشناس گفت:ارتباط با دیگران حال انسان را خوب میکند؛به علاوه فکر خوب و تجسم خلاق میتواند به خوش اخلاق بودن انسان کمک کند. باید هنگام صحبت کردن واژههایی را انتخاب کنیم که تصور مثبت به افراد میدهد.کامبیز کامکاری، روانشناس درباره روشهایی برای خوش اخلاقی، گفت: آدمهای باهوش و خلاق دوست دارند مدیریت کمتری بر روی آنها باشد تا خلاقیت خود را نشان دهند.
وی ادامه داد:اگر کسی بخواهد این خلاقیت را برای چنین افرادی محدود کند فرد حالش بد میشود و از خوش اخلاقی به بداخلاقی میرسد. اخلاق خوب اکتسابی است، اما خانواده هم بر روی آن بسیار موثر است.این روانشناس درباره ضمیر ناخودآگاه، تصریح کرد: شخصیت ما مثل یک ساختمان است که دو طبقه آن بیرون است و زیر زمین، پارکینگ و فندانسیون آن دیده نمیشود. عامل تعیین کننده شخصیت افراد عمق این شخصیت است؛ یعنی همان ضمیر ناخودآگاه.
کامکاری یادآور شد:اگر کسی ما را ناراحت کند احساس ناخوش آیندمان به او را به ضمیر ناخودآگاه منتقل میکنیم؛ هرچه این ضمیر پر شود در موقعیتهای مختلف بروز و ظهور مییابد و نمیتوان آن را کنترل کرد.این روانشناس افزود:نباید هیچ حسی را سرکوب کرد؛ ابتدا باید آن را کنترل کند و بعد درباره آن صحبت کنیم یا آن را بروز دهیم؛ اگر ناراحتی و حال بد یا خوشحالی و حال خوب است باید به صورت مدیریت شده به اشتراک گذاشته شود.
وی اضافه کرد:در بسیاری از مواقع نه تنها احساس ناراحتی بیان نمیشود بلکه حرفهای خوش آیندمان را هم نمیگوییم و وقتی کسی را از دست میدهیم حسرت میخوریم کهای کاش حرفهایم را به او میگفتم؛ پس بهتر است در اولین فرصت با اطرافیانمان تماس بگیریم و حرفهای نگفتهمان و احساس خوبمان به آنها را بگوییم.
کامکاری بیان کرد:برخی از افراد فاز مثبت دارند و برخی فاز منفی. همه ما برای ارتباط با آدمها نیاز به فازمتری داریم تا فاز انسانها را تشخیص دهیم و با افرادی بیشتر تعامل کنیم که با ما سنخیت داشته باشند نه اینکه وقتی فاز ما مثبت است با افراد منفی ارتباط بگیریم و یا برعکس.
وی اختلال اوتیستیک را معرفی کرد و ادامه داد: لذتی که گاهی انسانها ناخودآگاه از آن بی بهره میمانند تعامل اجتماعی است؛ گرایش اوتیستیک یعنی تعامل نداشتن با دیگران که برخی به این گرایش دچار هستند و با دیگران ارتباط ندارند؛ این موضوع باعث میشود انسان دلش بگیرد.
این روانشناس متذکر شد: ارتباط با دیگران حال انسان را خوب میکند، به علاوه آن فکر خوب و تجسم خلاق میتواند به خوش اخلاق بودن انسان کمک کند؛ حتی در به کارگیری واژهها در کلام هم میتوان حال خوب یا بد را منتقل کرد. باید هنگام صحبت کردن واژههایی را انتخاب کنیم که تصور مثبت به افراد میدهد.