انجام آزمايش دقيق تخمين زمان مرگ

دانشمندان موفق شده اند براي نخستين بار آزمايش فوق را بر روي جمعيتي از پرندگان در حيات وحش انجام دهند. آزمايش ياد شده نشان داده که هر پرنده با چه سرعتي در حال پير شدن است.نحوه انجام آزمايش به اين ترتيب بوده است که طول متوسط پايانه فيزيکي کروموزوم هاي خطي موسوم به تلومر را اندازه گيري مي کنند. تلومرها در طول زندگي ارگانيسم هاي زنده و هر مرتبه تقسيم سلولي کوتاه تر شده و در آستانه مرگ به کوتاهترين طول خود مي رسند.
پژوهشگران به اين نتيجه رسيده اند که تلومرها را مي توان در واقع نوعي ساعت داخلي بدن به شما آورد، ساعتي که با تعيين سن بيولوژيکي در برابر سن تقويمي انسان بسيار دقيق تر عمل مي کند و تخمين مناسبي از ميزان واقعي پيري است.
بر پايه اين يافته علمي برخي از کارشناسان زيست شناسي به اين نتيجه رسيده اند که با استفاده از آزمايش هاي تلومر مي توانند نه تنها سرعت پيرشدن فرد را اندازه گيري کنند که احتمالاً خواهند توانست زمان باقي مانده وي را براي زنده ماندن نيز معين کنند.آزمايش هاي تلومر پيش از اين بر روي حيوانات آزمايشگاهي به طور گسترده انجام شده بود ولي براي نخستين بار است که اين آزمايش بر روي حيوانات آزاد در حيات وحش انجام مي شود.
در همين حال دست کم يک شرکت بريتانيايي نيز اعلام کرده که بر روي افرادي که مايلند از زمان تخميني باقي مانده عمر خود با خبر شوند آزمايش تلومر را انجام مي دهد. اين شرکت مبلغ ۴۰۰ پوند را به عنوان هزينه چنين آزمايشي در نظر گرفته است. 

از اين سو نيز دانشمنداني که بر روي پرندگان آزاد آزمايش کردند به اين نتيجه رسيده اند که آزمايش فوق به دقت طول عمر حيوان را معين کرده است. اين محققان تعدادي چکاوک را در يکي از جزاير سيشلز براي انجام آزمايش خود انتخاب کردند.
ديويد ريچاردسون از دانشگاه آنجلياي شرقي مي گويد: ما مشاهده کرديم که طول تلومر شاخص بهتري از سن تقويمي براي تخمين طول عمر به شمار مي رود. بدين ترتيب با اندازه گيري طول تلومر راه جديدي براي اندازه گيري سن بيولوژيکي افراد پيدا کرده ايم - که چقدر از زمان خود را پشت سر گذاشته است.پژوهشگران طول متوسط تلومر پرندگان را بر روي جمعيتي ۳۲۰ عددي از چکاوک ها انجام دادند. اين پرندگان در جزيره کازين، يکي از جزاير کشور سيشلز، زندگي مي کردند و به مدت ۲۰ سال تمام تحت نظر پرنده شناسان قرار داشتند و تاريخچه هر پرنده به طور دقيق ثبت شده و موجود بود. در گزارش اين پژوهش که در نشريه تخصصي مولکولار اکولوژي منتشر شد آمده است: يافته هاي ما از نخستين سند روشن و غيرمبهم از رابطه ميان طول تلومر و مرگ و مير در حيات وحش پرده بر داشته و اثباتي است بر رابطه ميان کوتاه شدن طول تلومر به عنوان شاخصي از سن بيولوژيکي در برابر سن تقويمي ارگانيسم هاي زنده.

انجام اين تحقيق بر روي جمعيتي از پرندگان وحشي در يک جزيره از آن جهت اهميت دارد که هيچ شکارچي طبيعي و مهاجرتي براي اين قبيل پرندگان وجود ندارد. اين حقيقت بدان معناست که دانشمندان مي توانستند با فراغ بال به بررسي رابطه ميان طول تلومر و طول عمر طبيعي اين پرندگان بپردازند.دکتر ريچاردسون مي افزايد: مي خواستيم ببينيم که در طول عمر کامل يک پرنده چه اتفاقي رخ مي دهد، به همين دليل چکاوک هاي سيشلز را انتخاب کرديم که هيچ شکارچي اي [طبيعي] آنها را تهديد نمي کند و به دليل موقعيت جغرافيايي محل زيست آنها هر پرنده را مي توان در سراسر طول عمرش تا دوران کهولت حيوان دنبال کرد. اين استاد دانشگاه آنجلياي شرقي در ادامه توضيح مي دهد:‌ ما بررسي کرديم که آيا در هر سن بخصوص مي توان با استفاده از طول تلومر زمان مرگ را در حيوان تخمين زد. به اين نتيجه رسيديم که تلومرهاي کوتاه و يا به سرعت در حال کوتاه شدن شاخص درستي براي پرندگاني بودند که ظرف يک سال مي مُردند. 

به گفته دکتر ريچاردسون از ديگر نتايج اين پژوهش آن بود که پرندگاني که تلومرهاي بلندتري داشتند مدت زمان بيشتري زندگي مي کردند. و آن گونه که اين پژوهشگر مي گويد: پيش از اين پژوهش دانشمندان بر اين باور بودند که کوتاه شدن تلومرها با سرعتي ثابت در افراد انجام صورت مي گيرد و طول تلومر را به عنوان ساعت داخلي براي اندازه گيري سن تقويمي ارگانيسم هاي حيات وحش مورد بررسي قرار داد. ديويد ريچاردسون تأکيد مي کند با وجود آنکه طول تلومرها با افزايش سن تقويمي کوتاه مي شود، سرعت اين روند در ميان افراد مختلف هم سن و سال تفاوت دارد. يکي از دلايل چنين حالتي وجود استرس هاي زيستي متفاوت و ميزان چالش ها و فشاري است که افراد مختلف در زندگي تجربه مي کنند.