زنگ خطر سالمندی در چین

گروه بین الملل: چین از سیاست تک‌فرزندی عبور نکرده است. ده میلیون نوزاد در سال به خودی خود بسیار بالاست اما نسبت به جمعیت یک و نیم میلیاردی چین، ناکافی. این آهنگ رشد، زنگ خطر سالمندی جامعه و رنگ باختن رویای "اقتصاد برتر" خواهد بود.چین با فاصله‌ای اندک از هند، پرجمعیت ترین کشور دنیاست اما پیش‌بینی می‌شود که در چند سال آینده، جمعیت آن کوچک‌تر و سالمند‌تر شود.
نرخ ده میلیونی موالید سالانه در چین در حالی اعلام می‌شود که این کشور برای پایدار نگاه‌داشتن پنجره جمعیتی و ایجاد تعادل در ترکیب سنی و نیروی کار جامعه، سیاست "تک فرزندی" را که ده‌ها سال اعمال می‌شد، ملغی کرده است. الغای این الزام در سال ۲۰۱۶ بحث برانگیز بود اما به نتیجه چشمگیری ختم نشد. نرخ تولد ابتدا اندکی بالا رفت اما سپس به سراشیبی افتاد.با آهنگ رشد کنونی، جمعیت چین نمی‌تواند ثابت بماند و پیامدهای سالمندی جامعه گریبان دولتمردان آن را خواهد گرفت.
 دلیل عدم استقبال خانواده‌ها از فرزندآوری بیشتر، به فرهنگی مربوط می‌‌شود که بر همان "سیاست تک فرزندی" مبتنی است. برای کسانی که خودشان تک فرزند بوده‌اند، داشتن یک بچه طبیعی و بدیهی است. از طرف دیگر، هزینه‌های بالای مسکن، تحصیل، بهداشت نیز مزید بر علت هستند. مهم‌تر از آن تمایل کم به ازدواج یا پذیرش مسئولیت تربیت فرزند در جامعه‌ای است که موفقیت مالی و ترقی شغلی، هدف عمده جوانان تلقی می‌شود.کارشناسان تاثیرات کاهش نرخ رشد جمعیت در چین را برای اقتصاد آن کشور بسیار منفی ارزیابی می‌کنند. در حال حاضر از هر پنج شهروند چین، یک نفر مسن‌تر از ۶۰ سال است. ادامه این روند باعث افزایش هزینه‌های اجتماعی و کاهش نیروی مولد در چین خواهد شد؛ چیزی که رویای تبدیل شدن به اقتصاد برتر جهان را به مخاطره خواهد انداخت.
در آخرین سرشماری‌رسمی در سپتامبر ۲۰۲۱، جمعیت چین یک میلیارد و ۴۰۶ میلیون و ۴۴۳هزار نفر اعلام شد. هند با یک میلیارد و ۳۶۲میلیون نفر دومین کشور پرجمعیت دنیاست. آمریکا با یک میلیارد فاصله و با ۳۳۳میلیون و ۳۳۶هزار  نفر در جایگاه سوم قرار دارد. جمعیت کل دنیا هفت میلیارد و ۸۹۱میلیون و ۶۴۸هزار و ۱۷۳ نفر است.