چرا دوره ترودو به پایان رسید؟

گروه بین الملل: ماه‌ها بود که از جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا، سوالاتی با این مضمون پرسیده می‌شد: آیا در نظر دارید کناره‌گیری کنید؟
اگرچه ترودو متعهد شده بود که با وجود افزایش سرخوردگی در میان رای‌دهندگان و بهبود موقعیت رقیب سیاسی او در نظرسنجی‌ها همچنان به عنوان رهبر حزب لیبرال باقی بماند، اما حتی او که خود را «مرد میدان» و «جنگنده» توصیف کرده بود بالاخره نتوانست در برابر افزایش صداهایی در داخل حزب که خواستار رفتن او بودند بیش از این مقاومت کند.
ترودو روز دوشنبه در سخنانی در مقابل ریدو کاتج، اقامتگاه رسمی او طی بیش از یک دهه گذشته، با اعلام تصمیم به استعفا گفت که «کشور سزاوار یک گزینه واقعی در انتخابات آینده است و برای من روشن شده است که اگر درگیر جنگ داخلی [حزب] باشم، نمی‌توانم بهترین گزینه در آن انتخابات محسوب شوم.»
تا زمان انتخاب رهبر جدید حزب لیبرال، در تاریخی که هنوز توسط حزب تعیین نشده است، ترودو در سمت نخست وزیری باقی خواهد ماند.
ترودو گفت که از فرماندار کل کانادا خواسته است تا فرمان تعلیق رسیدگی به لوایح پارلمان تا ۲۴ مارس را صادر کند و با این درخواست موافقت شده است. در این فرصت، حزب لیبرال خواهد توانست رهبر جدیدی را به جانشینی او انتخاب کند.
ترودو نزدیک به یک دهه پیش به قدرت رسید و به عنوان چهره جدید ترقیخواهی سیاسی معرفی شد.
در سال ۲۰۱۵، رای‌دهندگان تحت تأثیر کاریزمای این سیاستمدار جوان و پیام سیاسی امیدبخش او، لیبرال ها را از موقعیت حزب سوم به حزب دارای اکثریت پارلمانی تبدیل کردند که در تاریخ سیاسی کانادا بی‌سابقه بود.اکنون، او تنها فرد باقی‌مانده از رهبران همدوره خود در کشورهای گروه ۷ است از باراک اوباما گرفته تا آنگلا مرکل، شینزو آبه و دیوید کامرون، و با ۵۳ سال سن، در حال حاضر طولانی‌ترین زمان رهبری در میان آنها را داشته است.
اما در سال‌های پس از صعود به صحنه سیاست جهانی، و طی دو انتخابات سراسری گذشته، ترودو و برند او در واقع به بار نامطلوبی بر شانه اقبال حزب تبدیل شده‌اند.
پل ولز، روزنامه‌نگار سیاسی کانادایی و نویسنده کتاب «جاستین ترودو روی طناب‌ بندبازی» اخیرا گفت که معتقد است از ترودو به‌عنوان نخست‌وزیری مهم یاد خواهد شد، به ویژه به خاطر رهبری واقعی در زمینه موضوعاتی مانند آشتی با ساکنان بومی و تا حدودی، سیاست زیست محیطی.
در همانحال او کسی است که «به طور فزاینده‌ای احساس می‌کرد که با افکار عمومی فاصله دارد و قادر به انطباق خود با شرایط متغیر زمان نیست.»
روز دوشنبه، ترودو با سرعت دستاوردهایی را که در مقام نخست وزیری به آنها مباهات می‌کند یادآور شد و عبور موفقیت‌آمیز از تلاطم ناشی از شیوع کووید، مذاکره در مورد توافق تجارت آزاد با دولت قبلی ترامپ و اجرای طرح کمک هزینه فرزند که به طور گسترده به عنوان کمک به کاهش فقر شناخته می‌شود را برشمرد.
اما از همان ابتدای کار، زنجیره‌ای از رسوایی‌های اخلاقی باعث شد تا دولت جدید درخشش اولیه خود را از دست بدهد. معلوم شد که او قوانین فدرال در مورد تعارض منافع را در جریان رسیدگی به تحقیقات مربوط به فساد در پرونده «لاوالین» و سفرهای مجلل به باهاما نقض کرده است.در سال ۲۰۲۰، تحقیقاتی در مورد انتخاب یک موسسه خیریه ‌برای مدیریت یک برنامه بزرگ دولتی توسط ترودو انجام گرفت، در حالیکه این موسسه دارای ارتباط‌هایی با خانواده او بود.
در انتخابات عمومی در سال ۲۰۱۹، کاهش شمار کرسی‌های حزب، او را وادار کرد که یک دولت اقلیت تشکیل دهد و لیبرال‌ها ناگزیر شدند برای باقی ماندن در قدرت به حمایت احزاب دیگر تکیه کنند.
و برگزاری پیش از موعد انتخابات در سال ۲۰۲۱ هم وضعیت حزب را بهبود نبخشید.اخیرا ترودو به خاطر افزایش هزینه زندگی و تورم با مخالفت‌هایی مواجه شده بود که تلاطم انتخاباتی در سراسر جهان را هم به دنبال داشت.همچنین آنچه که تلاش ناموفق برای تحقق وعده‌های بزرگ تلقی می‌شد باعث سرخوردگی در کشور شده و به قول  ولز، در حالیکه مسائلی مانند مدیریت روند مهاجرت هم وجود داشت، دستورکار او بیش از اندازه سنگین شده بود.در اواخر سال گذشته، لیبرال‌ها به دلیل نگرانی از اینکه موضوع مهاجرت به خوبی مدیریت نشده، از اهداف جاه‌طلبانه قبلی عقب‌نشینی کردند و دامنه پذیرش مهاجران جدید به این کشور را به شدت کاهش دادند.او همچنین گاهی اوقات موقعیتی را ایجاد می‌کرد که مخالفان او به پیروزی‌های سیاسی آسانی دست بیابند، از جمله زمانی که معلوم شد او قبل از رسیدن به قدرت، گاه صورت خود را سیاه یا قهوه‌ای رنگ می‌کرد که امروزه اقدامی توهین آمیز نسبت به اقلیت‌های نژادی محسوب می‌شود.
بعد از بیش از ۹ سال زمامداری، او یکی از طولانی‌ترین دوره‌های نخست وزیری کانادا را داشته و اکنون احساس عمومی خستگی و یأس از دولت او وجود دارد.
بنابراین استعفای او قابل پیش‌بینی بود.
یک رشته ضربات سیاسی سرانجام نشان داد که دوران ترودو به پایان رسیده است.در طول تابستان گذشته، در انتخابات میاندوره‌ای در تعدادی از حوزه‌هایی که پیشتر برای لیبرال‌ها امن تلقی می‌شد، نامزدهای حزب شکست خوردند. این وضعیت به ناآرامی در داخل حزب منجر شد.به این ترتیب، ترودو به چهره‌ای تبدیل شده بود که باعث دوقطبی شدن رای‌دهندگان می‌شد. او روز دوشنبه گفت که «زمان برای بازنگری» و «پایین آوردن حرارت» در سیاست کانادا فرا رسیده است.اندرو پرز، از مدیران شرکت مشاوره‌ای «پرز استراتژیز» می‌گوید که اکنون چالش اصلی برای لیبرال‌ها این است از برند ترودو فاصله بگیرند.
این استراتژیست لیبرال  گفت: «این برند زمانی یکی از عوامل اصلی موفقیت آنها بود اما حالا دیگر خاصیت خود را از دست داده است.»
نظرسنجی‌های عمومی در هفته‌های اخیر سقوط محبوبیت لیبرال‌ها را نشان می‌داد و تلاش برای تغییر نظر مردم از طریق ترمیم کابینه و اعطای معافیت‌های مالیاتی جدید هم به رفع این مشکل کمک نکرد.نظرسنجی انجام شده توسط موسسه انگوس رید در طول تعطیلات کریسمس نشان می‌دهد که حمایت عمومی از حزب به کمترین میزان از سال ۲۰۱۴ رسیده است.
نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که اگر انتخابات عمومی امروز برگزار شود، محافظه‌کاران - به رهبری پیر پولیور، یک سیاستمدار حرفه‌ای ۴۵ ساله با استعداد فراوان در ابداع شعارهای اثرگذار انتخاباتی - به راحتی پیروز خواهند شد.انتخابات بعدی باید حداکثر تا ماه اکتبر برگزار شود، اگرچه هم پولیور و هم جگمیت سینگ، رهبر حزب دموکراتیک نوین کانادا، گفته‌اند که به محض شروع به کار پارلمان در ماه مارس، برای سرنگونی دولت تلاش خواهند کرد.بی‌ثباتی سیاسی در حالی رخ می‌دهد که کانادا با چالش‌های متعددی مواجه است، از جمله هشدار دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، که در ۲۰ ژانویه به قدرت می‌رسد و گفته است که تعرفه‌های ۲۵ درصدی بر کالاهای وارداتی از کانادا وضع خواهد کرد.
با اینهمه، ترودو تا آخرین لحظه مصمم بود به کارادامه دهد و عزم کرده بود در انتخابات بعدی، با پولیور رقابت کند.
اما استعفای تکان‌دهنده کریستیا فریلند، معاون کلیدی ترودو و وزیر دارایی سابق، در اواسط ماه دسامبر آخرین رشته امید ترودو را قطع کرد. خانم فریلند دلیل استعفای خود را جدی نگرفتن تهدید ترامپ از سوی ترودو ذکر کرده بود.اعضای حزب ترودو آشکارا اعلام کرده‌اند که دیگر از رهبری او حمایت نمی‌کنند.
و به این ترتیب، آخرین رشته هم گسست.